Односот меѓу Германија и Украина од почетокот на руската инвазија е доста сложен. Дури и пред самата инвазија, немаше унифициран став во ЕУ и беше јасно дека Европската Унија и Германија, како нејзина најголема и најважна членка, ќе бидат (освен Украина и Русија) најпогодени од војната во Украина.
Тогаш уште се подготвуваше доаѓањето на новиот канцелар Олаф Шолц, откако поранешната канцеларка Ангела Меркел замина во пензија. Освен што Германците избраа нов канцелар, се промени и составот на германскиот парламент. Мнозинството на тој начин го сочинуваат претставници на т.н Семафор коалиција: социјалдемократи, либерали и зелени.
Една од поважните точки на програмата на новата коалиција, иронично, беше пресвртот во енергетската политика. Токму кога нашироко и нашироко се зборуваше за транзицијата кон енергија заснована на зелена и одржлива енергија, се случи најголемата енергетска криза во Европа, која ја разоткри неподготвеноста за вакви големи и најавени трансформации.
Доаѓањето на власт на новата коалиција во Германија се совпадна со војната во Украина и енергетската криза предизвикана од санкциите што Европската Унија ги воведе кон Русија поради инвазијата на Украина. Можноста за инвазија изгледаше прилично збунувачка и ненадејна за германските власти.
Преокупирана со себе и со сопствените внатрешни прашања, таа не гледаше со ентузијазам на вооружувањето на Украина пред руската инвазија. На пример, ја блокираше Естонија да го пренесе оружјето произведено во нејзината земја во Украина и испрати само симболична помош за Украина во форма на 5.000 воени шлемови.
Во јануари оваа година, непосредно пред војната, германската министерка за надворешни работи Аналена Баербок за време на нејзината посета на Москва рече: „За време на мојата посета сакам да истакнам колку се важни односите со Руската Федерација за новата сојузна влада и за мене лично. Нема алтернатива за стабилните односи меѓу Москва и Берлин“.
Се зборуваше за продолжување на испораката на гас преку Северен поток со желба да се избегнат сите можни посредници меѓу овие две земји во испораката на гас. Во тоа време, најсилниот одговор на Русија дојде од Франција, која со заминувањето на Велика Британија од Европската Унија и заедно со Германија, која се занимаваше со себе, стана водечка сила во Европската Унија.
Иако покажа одредена толеранција кон руската политика, Германија воведе санкции кон Русија. Исто така, од почетокот на инвазијата на Украина, Германија испраќа оружје и прифаќа украински бегалци. Но, односот меѓу Украина и Германија е сè уште сложен. Во април, само по неколкунеделна жестока дебата меѓу германската елита, беше одобрено испраќање тешко вооружување во Украина.
Во истиот месец, германскиот претседател Франк-Валтер Штајнмаер планираше да го посети Киев со своите полски и балтички колеги. Сепак, украинското раководство одби да го прими поради неговите наводни врски со Москва, иако Штајнмаер повика на солидарност со Украина и дополнителни санкции против Русија. Украинскиот претседател Зеленски го објасни одбивањето на пристигнувањето на германскиот колега: „Германскиот претседател или Канцеларијата на германскиот претседател официјално не контактираа со нас за оваа посета“.
Поради ова, имаше голем притисок врз новиот канцелар Шолц да не го посети Киев. Заменик-претседателот на либералната партија ФДП, која е во владејачката коалиција, тогаш рече: „Не можам да замислам канцелар на влада поддржана од ФДП да патува во земја која го прогласува претседателот на нашата земја за непожелен“.
Масло на огнот долеа до неодамна амбасадорот на Украина во Германија, Андриј Мелник. Тој го нападна германскиот претседател во германските медиуми, но и другите во новата владејачка коалиција.
Сепак, германскиот претседател, кој беше и министер за надворешни работи во владата на Ангела Меркел, веднаш по неуспешното патување во Киев призна дека политиката на Германија кон Русија во последните години требало да биде повнимателна и скептична, што беше првиот чекор кон одмрзнување. односите меѓу Украина и Германија.
Иако беше одобрено испраќањето тешко оружје во Украина, канцеларот Шолц инсистираше на заедничка акција на ниво на ЕУ, што исто така го забави испраќањето на германското оружје. Тоа особено го налути споменатиот украински амбасадор, кој жестоко го нападна и навреди канцеларот.
Друг украински функционер изјави дека Украина добила само 10 отсто од оружјето што го побарала од Запад. Секогаш кога се слушаа критики на Украина кон Западот, канцеларот Шолц некако секогаш беше главна цел.
Но, какви притисоци водеше канцеларот Шолц во Германија можеше да се види во мај, кога отвореното писмо од германските интелектуалци (од нив 28) беше испратено до Шолц со барање да престане со вооружувањето на Украина и Германија да се врати на својата предвоена позиција. Сепак, канцеларот Шолц го посети Киев со лидерите на Франција и Италија во јуни. Ова имаше за цел да го покаже европското единство наспроти украинските поплаки за брзината на испорака на оружје.
Она што може да се протолкува како позитивно од украинска перспектива е дека Германија испрати најголема помош од 1,2 милијарди долари во апсолутни бројки, зад Полска (1,8 милијарди долари).
Ако се земе предвид дека Полска често ја компензира својата помош со ново американско оружје, овој факт станува уште поважен. Но, ако помошта се стави во релативни бројки, Германија е на задниот дел од ЕУ со „само“ 0,06% удел во БДП, додека учеството на Полска е 0,49%. САД, кои според истите податоци испратија воена помош од 25 милијарди долари, учествуваат со 0,22 отсто од БДП.
Дополнително, голем е придонесот на Германија во приемот на бегалците од Украина. По Полска, Германија прими најголем број украински бегалци од земјите на ЕУ и најголем број од земјите кои не граничат со Украина. Околу милион од нив дошле во Германија привремено или трајно.
Но, она што е интересно се анкетите што ги направија водечките германски медиуми. На пример, во јули, германската RTL спроведе анкета со прашањето: „Дали Украина треба да се откаже од источните делови заради мирот?“. 47% од испитаниците одговориле позитивно, а 41% негативно.
Во септември беа објавени резултатите од истражувањето спроведено од ZDF, во кое 70% од испитаниците сметаат дека треба да продолжат да ја поддржуваат Украина и покрај високите цени на енергијата. На второто прашање „Како Западот воено да ја поддржи Украина“, 40% одговориле посилно од сега, 30% исто како сега и 24% помалку од сега.
Неодамна излезе најновото истражување на ZDF. 74% од испитаниците одговориле потврдно на прашањето „Дали и понатаму треба да ѝ помагаме на Украина и покрај поскапувањето на енергенсите кај нас“, што е повеќе од август.
Ако се земе предвид дека граѓаните на Германија веќе се подготвени за поскапување на гасот, кое се предвидува дека ќе биде двојно повисоко за домаќинствата од претходно, оваа информација добива уште поголема тежина.
На второто прашање „Дали Германија треба да ѝ испорача тенкови на Украина“, 47% од испитаниците одговориле позитивно, а 43% негативно. Интересно е што најголема поддршка за испорака на тенкови даваат гласачите на Зелените, 62 отсто од нив, а најмалку гласачите на десничарската АфД - 16 отсто.
Најновите истражувања доста добро ја отсликуваат официјалната политика на Германија кон Русија и Украина. Јасно е дека Германија е во голема дилема поради нејзината енергетска зависност од Русија и поради големиот број Руси во Германија.
Се проценува дека околу 7,5 милиони луѓе во Германија имаат врски со Русија: или се со руско потекло или се со германско потекло, но родени во Русија. Од друга страна, Германија не може да замижува пред руската агресија и борбата за демократски вредности кои се основата на Европската унија, како и на очигледното кршење на меѓународното право. Исто така, војна во соседството не е пријатна за никого, а економските последици што ги трпи Германија се прилично големи.
Германија толку цврсто се држи до политиката на санкции против Русија, но не е толку отворена за испраќање оружје во Украина, што често од Украина се толкува како политика на смирување кон Русија. Германија секако сака да направи отстапување од руската политика кон Украина, но и од политиката на САД и Велика Британија.
Едноставно кажано, Германија е застапник на политиката на компромис и примирје, но не сака да попушти пред руската агресивна политика и политика на покажување моќ, туку да изгради партнерство засновано на почитување и почитување на меѓународните договори и меѓународното право. .
Но, Германија разбира и дека влошувањето на односите меѓу неа и Русија им одговара на САД и на Велика Британија, кои се повлекоа од ЕУ и сега заземаат поинаква геополитичка позиција во светот.
Ставот на Европската Унија не е нималку едноставен, а хетерогеноста меѓу членките не придонесува за решавање на кризата. Во овој контекст, Германија како водечка земја во Европската Унија има голема одговорност, која како и да се позиционира понатаму, ќе се одрази во целата политика и економија на Европската Унија.
