Во научнo-фантастичните филмови како „Barbarella“ сексот во вселената делува како многу лесен потфат, но доктор Џон Милис, физичар и астроном финансиран од НАСА, открива нешто друго.
Тој тврди дека изведувањето на обидот да се води љубов во вселенски услови е подеднакво „лесно“ како секс додека скокате со падобран – и едното и другото се речиси невозможни.
Проблемите потекнуваат од влијанието на микрогравитацијата врз човечкото тело, што оневозможува луѓето да се задржат во физички контакт.
Микрогравитацијата ја носи крвта кон главата и градите, а не кон долниот дел на телото, што значи дека одржувањето ерекција би било многу голем предизвик.
„Секој обид за допир или залетување само би ве одбило еден од друг“, вели Милис.
Исто така, да не заборавиме дека сите телесни течности, вклучувајќи ја вагиналната слуз, спермата и потта би одлебдувале околу вас за време на целиот процес.
Милис предлага да се фатите за ѕидовите на вселенската станица или да делите вреќа за спиење.
„Најверојатно ќе ви биде многу жешко и ќе се препотите. Тоа не звучи ни најмалку романтично и да не забораваме дека немате многу шанси за маневрирање.“
На прашањето дали размножување во вселената е возможно, научниците не се сигурни што би се случило ако жена се породи во вселената.
Никој отворено нема признаено дека имал секс во вселената, но тоа не нѐ спречува да замислуваме како би било.
Астронаутите Марк Ли и Џен Дејвис беа првата брачна двојка што поминала време заедно во вселената во 1991 година.
Двајцата веќе не се заедно и никогаш не кажаа ништо за тоа дали имале сексуално искуство во вселената и ако имале, какво било.
