На фотографиите од Втората светска војна јапонските пилоти самоубици - камикази се гледа дека носат заштитни шлемови, па прашањето е зошто би носеле шлемови кога одат во самоубиствена мисија.
Сепак, во основа е трик-прашање, бидејќи заштитата што ја имале на глава не е цврста кацига, туку кожна летачка капа која ги штити главата и ушите. Тие ја користеле за да не им биде ладно или пак за да не оглуват во текот на летот со отворен кокпит, пишува Mentalfloss.
Камиказите во текот на извидувачките летови, летале со отворна кабина, а понекогаш морале да ја прекинат мисијата и да преживеат до следниот обид за напад.
Задачата на камиказите била заедно со авионот да се забијат во целта. Камиказе исто така е називот и на тајфунот кој во август 1281 година го уништил поголемиот дел од монголската воена морнарица која се подготвувала да ја заземе Јапонија. Покрај тој термин, Јапонците за пилотите самоубијци го имаат и терминот токотаи или токо.
Јапонската воена авијација почна да применува камикази од битката кај Филипини во октомври 1944 година. На тој начин тие сакале да ја неутрализираат американската надмоќ со помош на пожртвуваноста на сопствените пилоти.
