Веќе некое време знаеме дека вселенската прашина постојано паѓа на Земјата, но со оглед на нејзината микроскопска големина, беше тешко точно да се утврди во кои количини.
Имено, честичките на вселенската прашина (микрометеорити) не се поголеми од дел од милиметар и како првут паѓаат на Земјата од минување на астероиди и комети.
Меѓународен тим научници, по две децении собирање и анализирање на овие честички на Антарктикот, успеа да ја утврди нивната годишна количина. Научниците открија дека просечно околу 5.200 тони вселенски честички помали од 700 микрометри годишно паѓаат на нашата планета. Овие микрометеорити се најголемиот извор на вонземски материјал на површината на Земјата.
Одвојување на вселенската од земната прашина
Ова е всушност неверојатно достигнување. Атмосферата на нашата планета е полна со различна прашина. Истражувањата од минатата година покажаа дека во нашата атмосфера има околу 17 милиони тони прашина во кое било време, пишува Science Alert.
Затоа, научниците заминаа на Антарктикот за да го минимизираат нивото на „позадинска“ земна прашина. Имено, во истражувачката станица Concordia практично и немало. Во текот на шест експедиции во рок од 20 години, експертите идентификуваа 1.280 нерастворени микрометеорити и 808 вселенски сферули (стопени вселенски карпи) со тежина помала од 350 микрограми, што им овозможи да ја пресметаат брзината со која овие честички паѓаат на површината.
Потоа ја анализирале густината на честичките прашина за да го утврдат нејзиното потекло. Помала густина и поголема порозност сугерираат дека прашината потекнува од комети, а поголема густина и помала порозност од метеорити. Откриле дека приближно 80 проценти од космичката прашина што достигнува до површината на Земјата доаѓа од комети.
На Земјата стигнува помалку прашина отколку што би требало
Според моделите направени од научниците, вкупната маса на космичката прашина пред да влезе во атмосферата е околу 15.000 тони, односно многу повеќе од овие честички стигнуваат до нашата атмосфера отколку што паѓаат на земја. Причината за ова отстапување не е јасна, но постојат неколку можности.
Една хипотеза е дека сè уште не сме успеале да откриеме значителен дел од вселенската прашина, а другата е дека дел од таа прашина се губи пред да влезе во атмосферата. Третото е дека има многу помалку прашина во вселената отколку што покажуваат моделите.
Студијата The micrometeorite flux at Dome C (Antarctica), monitoring the accretion of extraterrestrial dust on Earth е објавена во списанијата Earth и Planetary Science Letters.
