Пустинската Долина на смртта во источниот дел на Калифорнија е место на ектремни температури, висина и животна средина што ја прави дом на некои од најспектакуларните природни и историски феномени кои некогаш се забележани на нашата планета.
Некои од најстарите записи воопшто може да се најдат насликани или врежани на карпи во Долината на смртта. Се верува дека некои од овие дела се создадени од луѓе од културата на Мескит флет, кои живееле во оваа долина од 3000 п.н.е. до I век од новата ера. Сепак, се верува дека повеќето од делата се должат на културата Саратога, која живеела овде помеѓу 500 и 1000 година од нашата ера.
Долината на смртта е позната по својата суптропска пустинска клима, а посетителите можат да очекуваат топли и долги лета и кратки зими.
Меѓутоа, на 10 јули 1913 година во Фернис Крик, област во Долината на смртта, била измерена температура од 56 степени Целзиусови, што е највисоката температура досега забележана во САД.
И покрај екстремните температури и пустинската средина, Долината на смртта има изненадувачки развиен растителен свет. Некои од нив се формираат на дното на долината и се прилагодуваат на ретките количини на врнежи со растење на неверојатно долги корени. Корените или се спуштаат до 100 метри во длабочина за да ја фатат влагата од пониските нивоа на почвата или се шират за да соберат каква било количина на влага.
Имаат и посебни листови кои полека испаруваат, што им овозможува да ја задржат влагата што е можно подолго.
Долината на смртта не беше само дестинација на The Lost 49ers, група пионери од источниот брег на САД, кои ја преминале долината во 1849 година за време на Златната треска во Калифорнија на нивниот пат кон златните полиња. Долината на смртта се наоѓала на рутата на многу трагачи по злато. Во текот на средината и крајот на XIX век малите градови се ширеле низ целиот регион, бидејќи сè повеќе патници почнале да ја користат долината како попатна станица. Ова станало уште повообичаено кога на запад почнале да се појавуваат илјадници рудници на злато, сребро, бакар и боракс. Сепак, примитивната технологија и недостатокот на вода го отежнувале рударството. Како што златната треска почнала да бледнее, централните градови почнале да се затвораат. Многумина се оштетени од временските услови, а некои постојат и денес.
Најниската точка во САД се наоѓа во Долината на смртта (басенот Бедвотер), која е 86 метри под нивото на морето. Има ниско ниво на лоша вода (оттаму и името Badwater - лоша вода) која не е за пиење, но привлекува флора и фауна.
Вилијам Е. Скот, или Скоти, го убедиле милионерот од Чикаго, Алберт Мус Џонсон да инвестира во имот во Долината на смртта. Скоти му рекол на Џонсон дека има изобилство злато во локалниот рудник, но кога тоа се покажало како невистинито, двајцата продолжиле да се дружат и создале неверојатно пријателство.
Во 1922 година почнале да градат куќа на имотот на Џонсон од 6.070.284 квадратни метри во регионот на Грејпвајн во Долината на смртта. Користеле проточна вода за напојување на куќата, па дури имале и пелтон тркало што напојувало генератор кој се грижел за електричната енергија во куќата.
