Научниците веруваат дека денешните тропски прашуми во регионот Амазон биле создадени по ударот на астероидот за кој се смета дека е одговорен за крајот на ерата на диносаурусите.
Пред астероидот да го погоди полуостровот Јукатан во денешно Мексико, прашумите на Јужна Америка се состоеле од значително различни растенија и не биле богати со разновидни билки што цветаат како што е случај денес.
„Да се вратите ден пред паѓањето на метеоритот, шумите би имале отворени крошни со многу папрати, многу четинари и диносауруси. Шумата каква што ја гледаме денес е производ на настан пред 66 милиони години“, изјави палеоботаничарот Карлос Јарамило од Институтот за тропски истражувања Смитсонијан.
Јарамило и неговите колеги анализирале десетици илјади примероци на фосилизиран полен и лисја пронајдени во северните краишта на Јужна Америка, кои датираат или од периодот на креда непосредно пред ударот на астероидот или веднаш по ударот, од ерата на палеоценот.
Откриле дека разновидноста на растенијата се намалила за 45 проценти по влијанието и дека биле потребни околу 6 милиони години за да се опорави. Остатоци од каснувања од инсекти на фосилизирани лисја покажаа дека по ударот на астероидот, дошло до намалување на разновидноста на инсектите, пишува New Scientist.
Прашумите во Јужна Америка се промениле по таа катастрофа. Повеќето четинари и папрати исчезнале, а се појавиле цветни растенија наречени скриеносеменици. Шумите наскоро биле покриени со густи крошни што дозволувале само мал дел од светлината да стигне до земјата.
Јарамило и неговите колеги веруваат дека постојат неколку причини зошто астероидот можел да предизвика толку голема промена. Прво, од ударот најверојатно изумреле повеќето големи тревојадни диносауруси кои се хранат со растенија од пониско ниво на вегетација.
Покрај тоа, пепелта, која го покривала небото некое време по ударот, веројатно подоцна служела како ѓубриво; создавање почва богата со хранливи материи, која ги фаворизирала брзорастечките скриеносеменици.
„Нам ни се допаѓа како испаднале работите на крај, ја сакаме оваа неверојатно разновидна, структурно сложена шума. Но, сега гледаме масовно истребување предизвикано од луѓето, што за возврат менува цели екосистеми“, вели палеоботаничарот и палеоеколог Бони Џејкобс од Southern Methodist University во Тексас.
„Во суштина, иако ни се допаѓа крајниот резултат и изгледот на прашумите, тие немало да им се допаднат на животните кои живееле во креда“, додаде таа.
Истражувањето Extinction at the end-Cretaceous and the origin of modern Neotropical rainforests е објавено во стручното списание Science.
