Претседателот на Франција, Емануел Макрон, конечно избра претставник за новата влада на оваа земја, а неговиот избор го изненади целиот континент. Станува збор за Мишел Барние, 73-годишен дипломат и политичар од умерената десничарска Републиканска партија.
Кога беше објавено кој ќе биде новиот премиер, јавноста во Франција остана шокирана. Изборот на републиканецот беше знак дека Макрон не сака да соработува со Нов народен фронт (NPF), групата левичарски партии кои освоија најмногу места во францускиот парламент.
Сепак, без соработка со NPF, на Макрон му останува само една опција - Национален собир, екстремно десничарската партија неформално предводена од Марин Ле Пен.
Иако Макрон, како и другите лидери во Франција, најавија дека нема да соработува со радикалите, му требаа три месеци да ја „сврти приказната“. Денеска оние радикални десничари, поради кои ги повлече кандидатите од вториот круг на изборите во деловите каде што NPF имаше поголеми шанси за победа, се неговиот клучен партнер за изборот, но и опстанокот на Барние на функцијата премиер.
Politico пишува дека Макрон дури ѝ се јавил на Ле Пен, како што потврдија повеќе извори за овој медиум. Што беше кажано во тој разговор не е познато, но индикативно е дека набрзо Савие Бертран, конзервативецот кој е во конфликт со Ле Пен и нејзината партија, отпадна од трката, а Барние се појави од „никаде“ и ја доби престижната позиција на премиер.
Важно е да се истакне дека со ова Макрон го прекрши ветувањето што сите партии го имаа пред изборите, а тоа е дека нема да преговараат или да влезат на власт со екстремната десница. Сепак, политичкиот прагматизам се чини дека на крајот преовлада.
NPF веќе најави дека ќе се обидат да го соборат Барние секогаш кога можат, но нема да биде лесно ако Макрон и републиканците, кои заедно имаат 213 места во парламентот, добијат поддршка од уште 142 претставници од Национален собир.
Сепак, договорот со „ѓаволот“ има висока цена. Француските медиуми јавуваат дека Ле Пен веќе ги претставила своите услови за поддршка на владата на Барние, вклучувајќи прашања како што се имиграцијата, безбедноста и воведувањето на пропорционален систем за избор на претставници во парламентот.
Најтешкиот од сите услови е повлекувањето на значајните, но тешки реформи насочени кон намалување на долгот на Франција, поради што оваа земја добива сериозни предупредувања од Европската Унија. Народен собир смета дека овие предупредувања не значат многу и дека реформите се претерани.
Макрон знае дека реформите мора да се спроведат за Франција да не западне во поголем проблем, но сега ќе мора да „жонглира“ меѓу политиките кои се во прилог на стабилноста на владата и кои ќе придонесат за решавање на клучните проблеми на земјата.
