Седите во дневна и гледате телевизија, а вашето милениче е до вас и дава впечаток како и тоа да гледа со вас. Но, дали навистина гледа ТВ?
Во 2012 година една британска компанија за производство на кучешка храна се обиде да направи реклама која ќе ги привлече кучињата да ја гледаат. Ја направија користејќи звук со посебна фреквенција кој е нечуен за луѓето, но и тоа како забележлив за кучињата.
Нормално, кучињата не можат да решат која храна сопственикот да ја купи, но и мотивот на компанијата не беше воопшто таков. Требаше кучињата да почнат толку внимание да ѝ обрнуваат на рекламата, што сопственикот сам ќе дојде до заклучокот дрека неговото куче сака да го проба токму тој производ.
Во теорија, идејата изгледаше одлична, но во реалноста повеќето кучиња воопшто не ѝ обрнуваа внимание на рекламата, па обидот доживеа неуспех. Очигледно, сепак рекламите не можат да имаат исто, или барем слично, влијание кај кучињата како и кај луѓето.
И покрај тоа, кучињата сепак реагираат на слики кои се појавуваат на малите екрани, најчесто на слики од други животни, небаре го гледаат истото што и вие.
И телевизорот, како и реалниот свет, кучињата го гледаат во други бои, а потоа тука е и разликата во фрејмови. На човекот му требаат 16-20 фрејмови во секунда за да регистрира движење, додека кај кучињата бројката е над 70 фрејмови во секунда. Епа тогаш исто ли гледате?
Додатно, голема улога игра и самиот вид на телевизор, односно технологијата која ја користи. На пример, доколку имате стар црно-бел телевизор, вашето куче нема ништо да успее да види, додека модерните плазма екрани со многу побрзи фрејмови ќе можат да му го задржат вниманието.
Сопствениците на мачки и папагали исто така тврдат дека нивните миленици уживаат да гледат ТВ. Веројатно мачките многу повеќе од папагалите кои поради тоа што ги гледаат и ултравиолетовите зраци од екранот не можат да уживаат во телевизијата.
