Сериите за најпознатите сериски убијци стануваат сè поголем хит.
Netflix ја понуди серијата „DAHMER - Monster: The Jeffrey Dahmer Story“ од 10 епизоди за Џефри Дамер, Американец кој силувал, убил и распарчил најмалку 17 мажи и момчиња во Милвоки и Висконсин помеѓу 1978 и 1991 година, а за дел од нив тврдел и дека им изел делови од телото.
Десетте епизоди многу добро прикажуваат каква личност е тој. Критичарите особено ја пофалија шестата епизода во која жртва е глувиот Афроамериканец Тони Хјуз.
Тензија не недостига во ниту една епизода, што не изненадува, со оглед на тоа дека серијата е за злогласен сериски убиец.
Дали да ја гледате? Ви даваме неколку аргументи за пропустите и предностите на серијата.
Без разлика што заплетот е богат со интересни и застрашувачки настани, недостига подобра музика која лесно може да ја подигне тензијата на оваа одлична серија.
Премногу внимание е дадено на сосетката Гленда Кливленд, чија улога е претерана во серијата. Вистина е дека таа беше една од многуте луѓе кои се обиделе да ја убедат полицијата да го истражи станот на Дамер и да го уапси.
Меѓутоа, во реалноста, таа не му беше ниту сосетка, ниту блиска колку што се прикажува во серијата, нагласи новинарката Ен Е. Шварц – која тогаш редовно известуваше за случајот.
Гленда живеела во зградата спроти, но и Шварц е свесна дека ја зближиле со Џеф за да ја зголемат тензијата во серијата.
Во ликот на Гленда најверојатно сакале да ги обединат постапките на бројни соседи и луѓе кои уште по првите инциденти се посомневале што се случува во станот и сфатиле дека полицијата требало порано да го стави под лупа овој страшен убиец.
Нејзе ѝ е даден и премногу простор, особено во последните епизоди од серијата каде на моменти изгледа како поголема жртва од семејствата кои се вистински жртви на овие злосторства затоа што ги загубија своите најблиски.
Серијата исто така полека го свртува фокусот од Дамер кон борбата за граѓански права во последните епизоди. Иако е факт дека голем број жртви биле Афроамериканци, а исто така и Јужноамериканци, треба да се земе предвид дека Дамер живеел во населба каде што бил опкружен со Афроамериканци и луѓе кои припаѓале на малцинствата во САД. Овој аргумент всушност може да оди во две насоки – од една страна го свртува фокусот, но од друга страна отвора нова тема за тоа дали Дамер навистина го одбрал овој дел од градот за живеење, бидејќи знаел дека полицијата е пристрасна и помалку посветува внимание на случаи во кои жртвите се припадници на разни малцинства (Афроамериканци, мигранти, Латиноамериканци)
Еван Питерс во главната улога едноставно ги воодушеви и гледачите, и критичарите. Покрај тоа што брилијантно се вклопи во оваа улога по изглед, тој очигледно многу добро го проучувал однесувањето и говорот на Дамер од неговите бројни интервјуа и снимки.
Креаторите на серијата одлично ја прикажуваат состојбата на полициските сили, кои речиси целосно ги игнорираат повиците за помош од кој било, освен од белци во тој период. Занемарувањето на обвиненијата против Дамер од страна на Афроамериканците, исто така, укажува на одговорноста на полицијата во овие злосторства.
Низ 10 епизоди гледаме различни интересни детали од неговото детство и од целиот негов живот - кои на свој начин ги покажуваат потенцијалните причини зошто пораснал во еден од најпознатите сериски убијци. Односот со родителите и нивното (не)прифаќање на своите улоги во формирањето на личноста на Дамер е исто така интересен аспект кој е вреден за набљудување.
Серијата според нас дефинитивно вреди да се гледа. Дури и да не беше снимана според вистинска приказна, ќе беше доволно интересна и напната, а повеќе внимание предизвикува болниот факт дека злосторствата се вистинити и потврдени од Дамер.
Веќе ги наведовме негативните аспекти во текстот, но во овие епизоди не недостигаат вистинска драма и шокантни сознанија за овој страшен убиец.
Секако, веќе се снимени неколку филмови за овој сериски убиец, но ниту еден од нив не е толку квалитетен и сеопфатен како оваа серија од 10 епизоди.