Студија објавена во Институтот Child Mind покажа дека 10% од 30.000 испитани деца до 18 години во животот искусиле некој вид анксиозно нарушување. Од нив 80% притоа не добиле никаква помош или терапија.
Главната причина поради која не се третира анксиозност кај децата е што таа не се препознава, односно тешко е да се открие бидејќи децата ретко покажуваат чувства, најчесто затоа што ни самите не знаат да ги артикулираат и сфатат своите емоции.
Но, постои еден главен знак што може да укаже дека детето е анксиозно – болка во стомакот. Детето ќе се пожали на болка во стомакот и стомакот навистина ќе го боли, но причината може да биде од психичка природа. Родителот во вакви случаи би требало да разговара со детето и да се обиде да дознае од што се плаши.
Останати знаци на анксиозност кај децата се недостиг на апетит бидејќи анксиозноста ги намалува метаболизмот и дигестијата, постојан умор, проблеми со спиењето, главоболка, болка во градите и проблеми со дишењето.
Децата кои страдаат од анксиозност можеби ќе одбиваат да одат на училиште или да се дружат со пријатели, можеби нема да можат да се концентрираат и да одморат или пак ќе бидат многу раздразливи.
Причините за анксиозност се бројни. Кај најмалите, на возраст од шест месеци до три години има нагласен страв од одвојување, децата на предучилишна возраст може да развијат страв од различни животни, инсекти, од училиште или од темница, оние поголемите ќе се плашат од испрашувања во училиште, а ако имаат проблеми во комуникација со врсниците, ќе избегнуваат друштво.
