Во неа живееле и умрирале кралевите и Далај Лама. Во 1645 година, петтиот Далај Лама наредил реновирање на палатата, кое траела околу 50 години.
Гледано од далеку, градбата остава впечаток на неосвоива карпа. Изградена во градот Ласа, на врвот на планината Потала, на надморска височина од 3.700 метри, на работ на карпата Марпо Ри, чие име се преведува како Црвен рид, палатата Потала е еден од симболите и силните страни на тибетскиот будизам.
Пишаните извори велат дека кралот Сонцен Гампо во VII век го избрал овој предел за својот престој. Тој сакал да обезбеди место за живеење на монасите, па изградил палата на блискиот рид, тогаш наречена Бела кралска резиденција.
Сонцен Гампо бил познат и по тоа што се женел за принцези од Кина и Непал, а првата од нив - поради која за прв пат била проширена палатата, била кинеската принцеза Вен Чен од династијата Тан.
До крајот на неговото владеење, Сонцен Гампо изградил 9 ката од палатата, со околу 200 соби.
До крајот на IX век, тибетското кралство престанало да постои и палатата била заборавена.
Во 1645 година, петтиот Далај Лама Лобсан Гјацо (1617-1682) наредил обнова на палатата, која траела околу 50 години. Потала била надградуван и во следните 300 години по тој потфат.
Денес Потала има 13 ката и е висока 110 метри.
Се состои од три дела: Бела палата, каде што живеел Далај Лама, Црвен дворец, во кој се сместени поштата на Буда и салата со надгробните споменици на Далај Лама, и Дневната соба на белиот ламаист.
Низ вековите, во рамките на комплексот биле подигнати бројни градби, но тие формираат хармонична целина со оригиналот.
Со околу 1.000 соби, палатата претставувала лавиринт од бескрајно насликани ходници и богати молитвени сали со скапоцени статуи и слики. Во Црвениот дворец има мавзолеј со балсамирани тела на починатите Далај Лама кои се закопани во позлатени пагоди, од кои најубава е петтата пагода на петтиот Далај Лама, висока 15 метри, составена од три дела: подиум, тело и врв. Она што ја карактеризира оваа пагода е фактот што е направена од скапоцено тропско дрво, но и тоа што е покриена со 4 тони злато.
Потала е позната и по фреските направени од тибетските сликари за време на нејзината изградба и подоцнежните доградби. Фреските може да се видат во поголеми и помали сали, ходници и претсобја. Има вкупно повеќе од 10.000 прекрасни фрески. Тие се богати со содржина, различни по тематикат, евоцираат историски настани и личности, како и будистички легенди, одразуваат градежништво, фолклор, спорт, забавни и други животни активности.
Палатата била во функција до кинеската инвазија во 1959 година, кога Тензин Гјацо, XIV Далај Лама, побегнал во Дарамсала во Индија.
Денес е музеј, иако сè уште можат да се видат монаси кои читаат молитви или медитираат околу неа.
Во 1994 година, Потала беше запишана на листата на светското наследство на УНЕСКО.
