Истражувањата покажуваат дека еден есенцијален витамин може да направи разлика во намалувањето на когнитивните способности и долговечноста на мозокот, а тоа е витаминот Д.
Според една опсервациска студија објавена во Alzheimer's & Dementia, постарите возрасни лица кои го зголемиле внесот на витамин Д имале 40% помали шанси да развијат деменција.
Студијата исто така откри многу за тоа како индивидуалните фактори (на пр. демографија, генетика, однесување) играат важна улога.
Истражувачите ги процениле ефектите од изложеноста на витамин Д врз инциденцата на деменција кај 12.388 постари возрасни лица (просечна возраст 71 година) од збирката на податоци на Националниот координативен центар за Алцхајмерова болест (НАЦЦ).
Сите учесници биле без деменција на почетокот на евалуацијата и добиле една од следните когнитивни дијагнози:
- нормално сознание
- лесно когнитивно оштетување (МЦИ).
Дополнително, учесниците биле поделени на група изложена на витамин Д (т.е. луѓе кои земале еден од трите типа на додатоци на витамин Д - Д2, Д3 или комбинација на витамин Д и калциум - пред почетокот) и оние што не земале.
Гледајќи ги демографијата, генетиката и огромен број други фактори, влијанието на изложеноста на витамин Д врз инциденцата и преживувањето на деменција варирало од група до група на интересни начини.
Изложеноста на витамин Д била поврзана со 40% помала стапка на инциденца на деменција отколку без изложеност. Стапката на петгодишно преживување за групата изложена на витамин Д исто така била 15% повисока од онаа без изложеност.
Од учесниците кои развиле деменција во текот на 10 години, 75% не биле изложени на витамин Д пред дијагнозата. Жените биле изложени на поголем ризик од деменција од мажите, но, исто така, подобро реагирале на зголемениот внес на витамин Д за 23% (жените изложени на витамин Д имале 49% помала стапка на инциденца од жените кои не биле изложени).
Не е изненадувачки, учесниците со нормална когниција на почетокот имале пониска стапка на инциденца на деменција од учесниците со МЦИ.
Сепак, индивидуите со МЦИ во групата изложена на витамин Д сепак имале 33% помала инциденца од учесниците со МЦИ кои не биле изложени.
Стапката била иста кај носителите на генот APOE ε4 изложени на витамин Д, нивната инциденца на деменција била 33% помала од носителите кои не биле изложени.
