Ајнштајн пред 120 години ја воспоставил теоријата на релативноста: Прв ја отфрлил теоријата дека времето и просторот се апсолутни

Алберт Ајнштајн формулирал два постулата на специјалната теорија на релативноста пред 120 години, кога имал 26 години.

Едниот е постулат на релативноста, а другиот е постојаноста на брзината на светлината во вакуум. Специјалната теорија на релативноста ги опишува просторот и времето во однос на движењето и ја замени Њутновата концепција за времето и просторот.

Оваа теорија се нарекува посебна бидејќи изразува посебен случај на Ајнштајновата теорија на релативноста, во која ефектите на забрзувањето и гравитацијата не можат да се игнорираат. 10 години подоцна, Ајнштајн ја објавил теоријата на општата релативност, која ја вклучува и гравитацијата. Специјалната релативност е точна кога ефектите на гравитацијата се занемарливи или слаби, а во спротивно мора да се замени со општата релативност.

Со специјалната теорија на релативноста, Ајнштајн бил првиот што ги отфрлил апсолутниот простор и апсолутното време, односно утврдил дека и просторот и времето се релативни и дека како такви се физичка реалност. Затоа, постулатот на релативноста имплицира дека ако двајца набљудувачи се движат со константна брзина еден во однос на друг, секој закон на физиката ќе дејствува подеднакво врз двајцата набљудувачи. Не постои експеримент што би утврдил дали набљудувачот се движи или е во мирување.

Постулатот за постојаноста на брзината на светлината во вакуум имплицира дека таа е константна, непроменлива и независна од брзината на изворот на светлина или набљудувачот. Ова значи дека брзината на светлината секогаш ќе биде иста без разлика колку брзо некој или нешто се движи кон изворот на светлина. Брзината на светлината во вакуум е 300.000 километри во секунда.

Во 1921 година, Ајнштајн ја добил Нобеловата награда за физика. Тој не ја добил оваа награда за теоријата на релативноста, по која е најпознат, туку за објаснување на фотоелектричниот ефект.