Јустинијан владеел со Источното Римско Царство од 527 до 565 година, но бунтот предизвикан од навивачи на различни тимови на трките со коли со коњи во 532 година се заканувал да го уништи неговото владеење на самиот почеток.

Исто како и денес, во античко време, спортските тимови имале свои навивачи. Во Константинопол тое биле навивачите на различни тимови во трките со кочии, традиција која била преземена од Рим. Главната поделба на навивачите била меѓу приврзаниците на Зелените и Сините.
Овие групи во суштина делувале повеќе како улични банди кои придонеле за лошата безбедносна ситуација во Константинопол во тоа време со нивните грабежи, киднапирања и други дела. Тимовите често изразувале ставови за политика, религија и други актуелни прашања, а зад нив често стоеле интересите на различни моќни поединци.
Ситуацијата почнала да се комплицира кога по еден од судирите дел од навивачите биле уапсени и обесени, а двајца навивачи, еден „син“ и еден „зелен“ се засолниле во црква на 10 јануари. На следните трки, кои започнале на 13 јануари, навивачите на двата тима побараа двајцата навивачи да бидат ослободени и ослободени.
Хиподромот каде се одржувале трките бил полн со гневни навивачи и од самиот почеток царот Јустинијан бил изложен на навреди. На крајот на денот, за време на 22-та трка, толпата почна да скандира „Ника“, што во превод значи победи или освои. После тоа дошло до бунт, а уништен бил и дел од црквата „Св. Софија“. Сега бунтовниците побарале од царот да разреши двајца високи функционери, Јован Кападокиски и Трибонијан.
Големиот дворец во кој тогаш се наоѓал царот бил под опсада, а покрај царот во дворецот биле и царицата Теодора и генералот Белисар.
Бунтовниците почнале да бараат и потенцијални кандидати за замена на Јустинијан. Во еден момент на 17 јануари, ситуацијата била толку очајна за Јустинијан што размислувал да го напушти Константинопол, но на тоа наводно се спротивставила царицата Теодора, која одржала говор во кој рекла дека повеќе би сакала да умре отколку да се откаже да биде царица.
Атмосферата во палатата се променила и почнал да се разработува план. Генералите Велисариј и Мунд го одработиле воениот дел од нападот, додека евнухот Нарсиј работел на создавање раскол меѓу бунтовниците и отишол кај водачите на Сините за да ги убеди дека тие му се подраги на Јустинијан отколку Зелените.
На петтиот ден од бунтот, на 18 јануари, царските трупи предводени од генералите Белисар и Мунд започнале со напад на Хиподромот, а дошло и до судир меѓу Зелените и Сините. Според проценките, повеќе од 30.000 навивачи биле убиени во борбите, а десетици илјади загинале за време на немирите.