Не секој можел да влезе во оваа елитна единица, која со себе носела и висока позиција во општеството.
Воините на орелот, или витези како што понекогаш ги нарекуваат, биле група елитна пешадија во армијата на Ацтеките. Претежно составени од припадници на благородништвото или од редовите на воените единици кои се истакнале на бојното поле. Познати и како куаухтили (cuauhtli), заедно со јагуарските воини наречени оселотл (ocelotl), тие ја формирале најголемата елитна единица во армијата.
Што војник требало да направи за да влезе во оваа единица?
Како што според митологијата на Ацтеките орелот се сметал за симбол на Сонцето - тие всушност биле воини во неговата служба. Членовите на оваа заедница се украсувале со пердуви од орел и носеле шлемови направени во форма на главата на оваа птица. Во арсеналот на воините имало лакови, копја, ками, прачки, атлатли и макуахуитли, додека за заштита користеле оклоп и кружен штит со светли бои, украсен со пердуви и кожни појаси.
Нивниот изглед денес може да се реконструира врз основа на неколку артефакти и статуи направени од Ацтеките, но и со помош на слики пронајдени во кодексите напишани од шпанските конквистадори.
Секој маж Ацтек морал да помине основна воена обука, но само обуката не била доволна за од ацтечкиот војник да се направи воин на орелот. Тој морал да ја докаже својата вредност на бојното поле, т.е. да ги фати непријателските воини за да ги искористи за жртвување. Еден извор наведува дека Ацтеките морале да заробат четворица од непријателите, додека друг наведува дека бројот бил 12 или повеќе, со дополнително објаснување дека морале да бидат заробени во две последователни битки. За да ги фатат непријателите, воините на Ацтеките главно користеле оружје дизајнирано да зашемети наместо да убива.
Надвор од бојното поле овие воини уживале висок статус во општеството на Ацтеките. Имале привилегија да носат убав накит и гардероба во јавност, а исто така им било дозволено да носат наметки и сандали во царските палати и да чуваат конкубини. Дополнително, добивале на користење одредени парцели кои не биле оданочени, а секој приход остварен на нив му припаѓал на воинот.
