Поставувањето граници за децата е клучно за нивниот раст и развој, но тоа не бара остри казни или викање. Како можат родителите да поставуваат граници на почит и ефикасен начин, без да користат штетни методи?

Поставувањето граници за децата е клучен дел од нивното воспитување, бидејќи им помага да разберат што е прифатливо, а што не, и како да се однесуваат во различни ситуации. Сепак, важно е да го правите тоа на начин што нема да ја наруши нивната доверба, чувството на сигурност или односот со нас.
На детето мора јасно и разбирливо да му се каже што се очекува од него. Наместо да се фокусираме на забраните („Не трчај по дома!“), треба да го насочиме кон корекција на однесувањето („Те молам, оди низ домот за да не паднеш“). Постојаното повторување на овие очекувања му помага на детето да разбере што е прифатливо.
Наместо да се казнува детето за недолично однесување, треба да се користат позитивни последици кои поттикнуваат добро однесување. На пример, ако детето ги остави играчките, пофалете го трудот и ветете му дека ќе има повеќе време за игра. Овој пристап му помага на детето да разбере дека позитивните последици се резултат на неговите позитивни постапки.
Кога поставуваме граница за детето, важно е да објасниме зошто. На пример: „Сега не е време за играње на телефонот затоа што треба да ги завршиме овие задачи. Може да си играш кога ќе завршиме“. На овој начин, детето разбира зошто се поставени границите и се чувствува почитувано.
Наместо закани од типот „ако не го сториш тоа, нема повеќе да ти дозволам...“, се претпочита користење на мирен и одлучен тон. На пример: „Сега треба да ја завршиш домашната задача, а потоа имаш време да си играш“. Децата подобро реагираат на директен и искрен пристап отколку на манипулативни пристапи или закани.
Детето треба да научи да презема одговорност за своите постапки. Ако направи грешка, помогнете му да разбере што тргнало наопаку и како може да го поправи. На пример, ако вашето дете заборави да ги среди играчките, можете да кажете: „Разбирам дека се забавуваше, но важно е да ги средиш откако ќе завршиш со играњето. Следниот пат ќе ги средиш играчките веднаш штом престанеш да играш“.
Клучот е да останете смирени, доследни и со почит кога поставувате граници. Децата најдобро учат со пример и треба да знаат дека ние сме таму да ги поддржуваме, а не само да ги казнуваме.