Израел е земја со најголемо искуство во антибалистичка одбрана и врз основа на тоа искуство се развиени цела низа системи кои треба да одговорат на ваков тип на закана.
Програмата за развој на противракетна и антибалистичка одбрана во Израел беше иницирана со набавка на балистички ракети од Советскиот Сојуз кон крајот на 70-тите и почетокот на 80-тите.
Патем, за разлика од другите видови ракети, балистичките ракети се носители на нуклеарно, но и на конвенционално оружје. Поради отстранливите боеви глави, тие имаат најголем потенцијал за уништување со оглед на смртоносното оптоварување од 100 и повеќе килограми експлозив во конвенционална верзија.
Цела серија арапски земји тогаш купија технологија за производство на балистички ракети, првенствено балистичката ракета со среден дострел R-17 Elbrus (НАТО име: Scud). Сите земји од регионот од ракетата R-17 извлекоа цела серија на видови и подтипови ракети, каде што во процесот на ширење на ракетната технологија најдалеку отиде Ирак со балистичката ракета Al-Hussein, а Иран со ракетата Shahab.
Токму ракетата Al-Hussein беше значајна за понатамошниот развој на израелскиот антибалистички одбранбен систем, имајќи предвид дека на 17 јануари 1991 година режимот на Садам Хусеин лансираше повеќе од 40 ракети Al-Hussein кон Тел Авив и Хаифа.
Израелскиот антибалистички одбранбен систем во тоа време се состоеше од експериментални батерии на американскиот систем MIM-104 Patriot. Најголем дел од ракетите ја пробија одбраната поради недоволно развиен одбранбен систем и врз основа на тие искуства Израел започна процес на создавање сопствен антибалистички штит со системи што ги развива самостојно или во соработка со САД.
Денес, Израел има еден од најкомплексните системи за антибалистичка одбрана со мноштво копнени, воздушни, поморски и вселенски системи. Секој антибалистички штит се потпира на добри разузнавачки податоци за противникот, но и на будноста на сателитскиот надзор LEO од орбитата, што овозможува да се мапираат рефлексиите на ракетните мотори на балистички ракети во почетната фаза на летот.
Поради малата оддалеченост меѓу земјите од регионот, Израел првенствено се потпира на систем на проценка на сензори кои откриваат непријателски проектили на голема далечина поради концептот за заштита на населението. Врз основа на овој систем за размена на податоци и информации, се издаваат аларми и предупредувања до населението на Израел да оди во засолништа.
Следно, Израел може да смета на радарот за рано предупредување Green Pine со домет од над 500 километри. Податоците од овој радар се клучни за добивање податоци за траекторијата и висината на летот на ракетите кои се упатуваат кон Израел, а овие податоци се неопходни за ракетите-пресретнувачи.
Откако радарите за рано предупредување ќе забележат цели, тие ги пренесуваат на антибалистички платформи на копно, море и во воздух. На копно, Израел може да смета на ракетите пресретнувачи Arrow 2 и Arrow 3, кои беа развиени во соработка со САД. Целта на овие два система се разликува во однос на способностите, бидејќи Arrow 3 е способен да гаѓа балистички ракети кои доаѓаат од егзосферата, односно од над 100 километри височина.
Од друга страна, Arrow 2 има задача да оперира во ендосферата на височини под 100 километри, при што и двата проектила имаат дострел од над 2.000 километри.
Ако првиот прстен на антибалистичка одбрана го поминат противничките ракети, како што беше случајот со нападот што се случи во април и вчерашниот напад, тогаш на сцена стапуваат системите Давидова прачка (David Sling) со домет од над 300 километри со поддршка на Patriot PAC-2GEM+ системот.
Она што ги разликува системите Arrow во споредба со Давидовата прачка и Patriot е фазата на летот на противничките ракети во кои тие дејствуваат. Системите Arrow имаат задача да дејствуваат колку што е можно подалеку и превентивно од израелскиот воздушен простор во почетната фаза од курсот на ракетата во средината на летот. Од друга страна, Patriot и Давидовата прачка дејствуваат на израелска територија, што значи дека нивната одбранбена улога е во завршна (терминална) фаза.
Она што е проблематично е дека доколку противничката ракета стигне до последната фаза, тогаш во зависност од целта и маневарските или аеробалистичките можности на ракетата, секоја ракета е значително потешка за соборување. Тоа е фаза од летот во која проектилот, според неговото инерцијално водење, наеднаш ја губи висината и се насочува кон целта, што го отежнува фаќањето за антибалистичка одбрана.
При синоќешниот напад можеше јасно да се види дека повеќето од проектилите кои влегоа во завршна фаза успешно погодија одредена цел на копно со непознат параметар за точност. Системите Iron dome, односно популарната Железна купола на копно, но и во верзијата за поморските сили како C-DOME со дострел од 60 километри, не учествуваат во антибалистичката одбрана на Израел.
Целта на системот Iron dome е да се брани од ракети со краток дострел, ракети од повеќецевни ракетни фрлачи, бидејќи според спецификациите на ракетата Derby, системот Iron dome е способен да одговори само на тие закани.
Од друга страна, многу важна улога во системот за противбалистичка одбрана, како и одбраната од крстосувачки ракети, имаат израелските воздухопловни сили, кои за оваа намена беа модернизирани од американскиот повеќенаменски авион F-35 од петтата генерација. Целокупниот антибалистички одбранбен систем на Израел изгледа силно со добра интеграција на системот C4 за информации и споделување податоци во реално време. Но, во случај на напад со голем број проектили од различни правци според моделот на заситување и без поддршка од ракетни разурнувачи и носачи на авиони од петтата флота на американската морнарица, овој систем не може да одговори на сите барања.
Улогата и поддршката на САД во развојот на израелската антибалистичка одбрана е клучна имајќи ги предвид заедничките проекти за развој и модернизација, како и годишните вежби за антибалистичка одбрана „Cobra“, кои се планираат секоја година меѓу армиите на САД и Израел. Долгото искуство на Израел во справувањето со заканите од балистички ракети укажува дека без повеќеслоен систем за антибалистичка одбрана со помош на партнери и сојузници, не е можно да се одбрани израелската инфраструктура.
