На денешен ден, пред 39 години, во Сараево беа отворени Зимските олимписки игри, најголемиот спортски настан во историјата на градот.
Сараево ја доби организацијата на 14. Зимски олимписки игри на 8 мај 1978 година, на седницата на Меѓународниот олимписки комитет (ИОК) во Атина, кога градот под Требевиќ шокантно победи во конкуренција на јапонски Сапоро и шведски Гетеборг.
Една година пред почетокот на ЗОИ, сè беше подготвено за спектакл и само се чекаше да започне најголемиот спортски настан во историјата на Југославија.
Легендарната маскота Вучко сè уште е еден од симболите на Сараево, а неговото легендарно и секаде препознатливо „Сарајевооооо...“ го испеа Здравко Чолиќ.
Ден пред почетокот на Игрите, организаторите, но и цела Југославија се тресеа од загриженост - во февруари немаше снег на планините околу Сараево. Многумина веќе мислеа дека сета подготовка за спектаклот ќе биде залудна, а потоа ноќта на 7 и 8 февруари се случи чудо - врнеше снег со таков интензитет што утрото на денот на игрите организаторите си ги чешаа главите затоа што имаше премногу снег.
Граѓаните со помош на војската брзо ги исчистија сите терени во Јахорина, Бјелашница, Игман и Требевиќ и ги ставија во совршена состојба за натпревари.
Точно 1.600 луѓе го носеа олимпискиот факел, а честа да го запали олимпискиот оган ѝ припадна на Сандра Дубравчиќ.
На Игрите учествуваа 1.272 спортисти од 49 земји, а на нив за прв пат во историјата на Олимписките игри се појави африканска скијачка Ламине Гује од Сенегал.
Во тоа време на програмата на Олимписките игри беа алпско скијање, боб и санкање, хокеј и уметничко лизгање, биатлон, нордиско скијање и скијачки скокови.
Најуспешни земји беа земји кои повеќе не постојат - Источна Германија (9 златни, 9 сребрени и 6 бронзени медали) и СССР (6 златни, 10 сребрени и 9 бронзени медали).
Игрите, кои беа оценети како најуспешно организирани дотогаш, беа затворени на 19 февруари во Зетра пред 8.000 посетители со легендарната порака на Хуан Антонио Самаранч „Беше убаво во Сараево, се гледаме во Калгари“.
