Ветерна турбина што е неактивна во текот на ден без ветер или брзо се врти кога побарувачката за електрична енергија е веќе исполнета, е проблем за обновливите извори на енергија, а истражувачите веруваат дека може да се реши - под морето.
Според една визија, крајбрежните ветерни електрани би можеле да ја користат морската вода за складирање енергија додека не биде потребна, помагајќи му на човештвото повеќе да не се потпира на фосилни горива.
„Дојдовме до решение кое го нарекуваме океанска батерија“, изјави Фритс Блиек, извршен директор на холандската стартап компанија Ocean Grazer за AFP, додека го демонстрираше системот на технолошкиот саем CES во Лас Вегас.
Со зголеменото напуштање на енергетските извори кои ја загреваат климата, како што е јагленот, складирањето зелена енергија е клучно, велат експертите.
Тоа е затоа што природата не секогаш испорачува ветер или сонце во моментот кога струјата е најмногу барана.
Огромни флексибилни меури на морското дно
Океанската батерија на Блиек се потпира на огромни флексибилни меури на морското дно, кои ветроелектраната го полни со морска вода.
Кога е потребна електрична енергија, притисокот на океанот ја турка водата низ системот на морското дно што вклучува турбини - а резултатот е електрична енергија.
Клучното прашање поврзано со енергијата е цената, а системите за складирање кои вклучуваат некој вид на батерија не само што се многу скапи, туку се изложени и на ризик од истекување или контаминација во океанската средина.
Системите зависни од притисок веќе се користат во хидроцентралите кои пумпаат вода во резервоарот зад браната кога побарувачката на електрична енергија опаѓа, ефикасно складирајќи ја назад преку погонските турбини.
Според американското Министерство за енергетика, концептот наречен „хидроелектрана со пумпање“ постоел во Италија и Швајцарија во 1890-тите, а погоните сега можат да се најдат низ целиот свет.
Што се однесува до подводната верзија на овој тип на складиште, Ocean Grazer не е сам во обидот да го направи тоа.
Веќе има неколку идеи
FLASC, подружница на Универзитетот во Малта, има систем кој користи обновлива електрична енергија за да пумпа вода во комора која содржи воздух под притисок, која потоа може да работи со хидраулична турбина за производство на енергија.
Друга иницијатива, наречена StEnSea (Складирана енергија во морето), користи шупливи бетонски топчиња изложени на длабок притисок на океанот и беше тестирана во едно германско езеро 2016 година.
Блиек, извршен директор на Ocean Grazer, рече дека подморничките системи го користат притисокот на океанското дно што е слободен додека создаваат систем што тој рече дека е околу 80 проценти ефикасен во складирањето енергија.
Тој смета дека системите за складирање се клучни за обновливите извори на енергија, кои процветаа со падот на цените за производство на таква енергија, што ги прави континуирано растечки дел од енергетската кошница ширум светот.
Според непрофитниот Центар за климатски и енергетски решенија, обновливите извори на енергија се најбрзо растечки извор во САД, со зголемување од 42 отсто од 2010 до 2020 година.
Сепак, до имплементацијата на системи како што се океанските батерии во електроенергетските системи има уште многу години.
Блиек рече дека неговата компанија има за цел да воспостави крајбрежен систем до 2025 година, а еден ќе биде воспоставен на копно во северна Холандија до 2023 година.
Иако различните аспекти на складирањето енергија со помош на притисок не се нови, неговото спарување со зелените извори на енергија носи значителен потенцијал.
„Со оглед на тоа што ветерот и сонцето сега стануваат дел од енергетската мрежа - што во основа ни овозможува да се ослободиме од фосилните горива - ова е многу возбудливо во овој контекст“, рече Клаудио Канизарес, професор по инженерство и експерт за обновливи извори на Универзитетот во Ватерло во Канада.
