Научните истражувања на Природонаучниот музеј (NHM) во Виена покажаа дека праисториските ајкули биле погодени од тогашните климатски промени.
Пред 325 милиони години, праисториските ајкули пливале во морето во областа на денешните Карнски Алпи. Во периодот помеѓу 1989 и 2015 година, собирачите на фосили ги пронајдоа забите на најстарите ајкули во Австрија.
Поместувањето на континентите не само што ги создало планинските венци, туку имало и големо влијание врз морската фауна. Кога суперконтинентите Евроазија и Гондвана почнале да се судираат, во близина на екваторот помеѓу копнените маси се формирал тропски крајбрежен појас.
Ова биле живеалишта на најстарите ајкули во Австрија, чии геолошки остатоци се денес во Карнските Алпи. Научните анализи на останките покажаа дека климатски промени довеле до првото масовно истребување кај праисториските ајкули.
Периодот карбон, пред 360 милиони години, го обележале драстични климатски промени. На половите постојано се формирале ледени капи, а нивото на морето драстично се намалувало. Непосредно пред првата голема глацијација, климатските промени довеле до масовно истребување на праисториските ајкули.
Кратката фаза на опоравување била проследена со втор бран на истребување. Топењето на мразот по врвот во периодот на замрзнување предизвикало создавање на нови живеалишта во кои живееле слатководните ајкули.
„Ајкулите што живееле во морињата полека закрепнувале, додека слатководните ајкули во реките и езерата на континентот брзо се размножувале и ја зголемувале разновидноста“, објаснува Ирис Фејтингер, од Природонаучниот музеј во Виена.
Ова истражување е објавено во списанието Journal of Vertebrate Paleontology.
