Ништо во животот не може да ве подготви за она што ве очекува кога ќе станете родител.
Ова е голема непозната за младите парови, особено ако размислуваат за асистирана репродукција. Најчесто тоа се прашања поврзани со можноста за успех, но и времетраењето на самата процедура, колку е болна и дали е потребна посебна диета и промени во животниот стил.
Новите податоци собрани од австралиски истражувачи сугерираат дека на повеќето луѓе им треба повеќе од еден циклус на ин витро оплодување за разумни шанси за успех и дека овие шанси се намалуваат како што стареете, пишува Science Alert.
Жените кои започнале со ин витро на 40-годишна возраст имале само 13 отсто шанси да имаат бебе по еден циклус, додека жените кои започнале или во средината на триесеттите или пред триесеттиот роденден имале 40 отсто, односно 43 отсто шанси.
Во сите возрасни групи, шансите за раѓање се зголемувале со секој последователен циклус на оплодување, но тие шанси продолжиле да се намалуваат со возраста.
Жените кои го започнале овој процес на 35-годишна возраст имале стапка на успех од околу 60 проценти по три циклуси, покажала анализата. Падот на 25 проценти дојде по три круга за жени на возраст од 40 години.
Со оглед на тоа дека возраста е најголемиот фактор кој влијае на плодноста, ваквиот тренд беше очекуван.
Податоците се важни затоа што луѓето имаат тенденција да ги преценуваат своите шанси за успех на ин витро оплодувањето, веројатно водени од фактот дека вкупните стапки на успех се зголемија во текот на изминатата деценија и со постепеното подобрување на технологијата.
Овие најнови бројки се засноваат на бројот на жени кои започнале со ин витро во 2016 година во австралиската држава Викторија. Истражувачите ги следеле резултатите од породувањето во текот на пет години до 2020 година, за да ја проценат веројатноста дека жените ќе имаат бебе по завршување на еден, два или три циклуси на ин витро оплодување.
Карин Хамарберг од Универзитетот Монаш, која е специјализирана за плодност, рече дека новата серија податоци покажува дека ин витро оплодувањето не треба да се гледа како „осигурителна полиса“ и дека луѓето кои сакаат бебе треба да се обидат што е можно поскоро.
Хамарберг е исто така поврзан со Управата за асистирана репродукција во Викторија и го нарача истражувањето како дел од неговото годишно известување. Податоците не се рецензирани, туку се во согласност со националната статистика.
Типичен ин витро циклус вклучува стимулирање на јајниците на жената да произведуваат јајце-клетки, кои се собираат, оплодуваат во сад што формира ембрион и потоа се пренесуваат назад во матката.
Премногу често, лекарите се фокусираат на плодноста на жените и го игнорираат здравјето или возраста на мажите.
Истражувањата покажуваат дека шансите на мажите да зачнат бебе преку ин витро оплодување паѓаат за околу четири проценти секоја година, без оглед на возраста на нивната партнерка.
„Важно е и мажите и жените да се свесни за влијанието што возраста го има врз плодноста и дека ин витро оплодувањето не може целосно да ја ‘победи’ неплодноста поради возраста“, вели Лук Ромботс, специјалист за плодност од Универзитетот Монаш.
Како и кај жените, плодноста кај мажите почнува да опаѓа околу 40-тата година, а до 45-тата година, на мажите можеби ќе им треба петпати повеќе отколку во нивните 20-ти.
Важно е да се напомене дека овие податоци на ниво на популација не ги земаат предвид поединечните фактори кои влијаат на нечија шанса за успех на ин витро оплодување.
Ова го вклучува општото здравје на парот, тежината, другите фактори кои влијаат на плодноста, како што е ендометриозата и колку јајце-клетки има во резерва жената, а нивниот број се намалува со возраста.
Податоците исто така не ги опфатиле паровите кои решиле да го прекинат овој процес.
Светските трендови во асистираната репродукција даваат и поцелосна слика од австралиските податоци.
Студијата од 2019 година покажува дека стапките на ин витро оплодување достигнале врв околу 2001 година, по што тие го задржале своето ниво, а потоа почнале да опаѓаат во поголемиот дел од светот.
Акушерот гинеколог Норберт Глејхер од Универзитетот Рокфелер во Њујорк и двајца негови колеги тврдат дека падот делумно се должи на зголемените трошоци за ин витро оплодување и дополнителни процедури. Загриженоста за недостигот на транспарентност во индустријата за ин витро оплодување е исто така широко распространета. Австралиските клиники, на пример, не се обврзани да ги објавуваат своите стапки на успех, што им оневозможува на потенцијалните родители да ја споредат услугата што ја нудат клиниките.
„Не постои одредено правило за тоа како да се пријави успех, така што клиниките го прават тоа на различни начини и тоа е крајно збунувачки за пациентите“, рече Хамарберг во 2019 година.
Само доколку ги имаат на располагање сите потребни информации, луѓето можат да се подготват за овој процес.
