Ако го следите светот на автомобилите на кој било начин, тогаш сигурно сте слушнале за организација наречена Euro-NCAP.
Тоа е организација која од 1996 година, во име на безбедноста на патиштата ги реализира соништата на сите деца со деструктивни идеи поврзани со автомобилите.
Зошто? Бидејќи оваа весела екипа не ги вози автомобилите што ги добива од производителите, туку ги вози директно во ѕидови, бандери и други автомобили. И под различни агли и со различна брзина.
Сите овие агли и брзини имаат неколку категории во рамките на кои се добиваат конечните оцени, бидејќи поентата не е само во безбедноста на возачот, туку и на патниците и придружната технологија што е во автомобилот.
И сето ова резултира во комбинации и варијации на темата што на крај резултира со доделување ѕвездички – вкупно 5.
Највисоки оценки добиваат автомобилите кои за време на тестирањето покажуваат совршена отпорност на удари од сите страни и цврстина во однос на придружната технологија, а со тоа ги задржуваат патниците во автомобилот.
Има и категорија автомобили со нула ѕвездички, автомобили за кои навистина нема место на патиштата и некои го нарекуваат „ковчези на тркала“.
Од првите тестирани автомобили на крајот на 1996 година, односно првите резултати од конкретни тестови на почетокот на 1997 година, Euro-NCAP стана неизбежна пречка за сите производители на автомобили кои планираат да ги продаваат своите модели на пазарот.
Тоа значи дека низ годините, дечките во таа организација си поиграле со илјадници автомобили.
Ова се оние кои поминаа најлошо на креш-тестовите.
