Кога беше на врвот на моќта нарко-босот Пабло Ескобар набави нилски коњи за неговата приватна зоолошка градина во Колумбија. Четири децении подоцна, џиновските животни слободно се размножуваат, но никој не знае што да прави со нив.
Во 80-тите и 90-тите години на минатиот век Ескобар направи зоолошка на неговиот ранч меѓу Меделин и Богота. Тој беше убиен во 1993 година, а ранчот е напуштен. Некои од егзотичните животни како зебрите беа преселени во други зоолошки, но немаше место за агресивните и тешки нилски коњи.
Ветеринарот Карлос Валдерама за себе може да каже дека е првиот човек во светот кој кастрирал див нилски коњ. Сето ова се случува во Колумбија, илјадници километри далеку од Африка, татковината на нилските коњи. Видовите кои човекот ќе ги насели таму каде што не им е местото можат да ги загрозат природните системи, но и луѓето.
Сега никој не знае што да прави со нилските коњи. Локалната власт вели дека на слобода се меѓу 65 и 80 нилски коњи. За десет години би можеле да бидат дури и 150, бидејќи добро им е во Колумбија и се размножуваат без проблеми.
Дури и во Африка нилските коњи немаат природни непријатели. Во Колумбија најопасни диви животни се јагуарите, но тие немаат шанси против нилските коњи. Проблем се за луѓето, локалните рибари се жалат дека нилските коњи не им даваат да пријдат до водата, а селаните велат дека им ги убиваат домашните животни. Блиските села се во паника.
Џонатан Шеран е биолог од Универзитетот Калифорнија во Сан Диего. Тој го истражи влијанието на нилските коњи врз природата во Колумбија и вели дека овие животни произведуваат премногу од сè – од измет па до останати супстанци.
Зоолошките не ги сакаат нилските коњи бидејќи се претешки, чинат премногу и заземаат простор. Нивниот транспорт во Африка не е реална опција, бидејќи африканските земји одбиваат увоз поради можни зарази.
Останува масовното убивање животни. Но, луѓето се против тоа. Во 2009 година војската мораше да убие еден агресивен нилски коњ, па следеа јавни протести. Валдерама вели дека сите мислат дека овие животни се симпатични како од цртаните филмови, но локалните сточари не се баш одушевени од нивните соседи.
Според Давид Ечевари, идеално решение би било резерват за овие животни во кој би се спроведувала ефективна контрола на размножување, но за тоа е потребна меѓународна финансиска поддршка. Засега оваа опција е во мирување поради затворените граници од пандемијата со COVID-19.
Во меѓувреме, наследството од Ескобар без проблеми се размножува.
