Нови фосили од желки со големина на автомобил беа ископани на локација во пустината Татакоа во Колумбија и областа Урмако од Венецуела.
Се претпоставува дека желката Stupendemys geographicus живеела во областа што денес е Јужна Америка, пред 7 до 13 милиони години.
Првите фосили од ваква желка биле најдени во 70-тите години на 20. век, но овие животни сè уште се мистерија за научниците.
Долги се четири метри, односно биле големи и тешки колку еден просечен автомобил и ги населувале мочуришните предели ширум Јужна Америка, пред да се создадат реките Амазон и Ориноко.
Колку за споредба, денешните џиновски желки растат до 1,5 метри во должина.
Мажјаците имале издолжен преден дел од оклопот, во облик на рог, а длабоките лузни на фосилите укажуваат дека тие биле користени како одбрана против предатори и ривали.
Желките живееле на дното на езерата и реките, заедно со џиновските крокодили, и се хранеле со помали животни, растенија, овошја и семиња.
Нивната големина била клучна во одбраната против другите предатори. Во еден од пронајдените фосили има заглавен скршен заб од крокодил.
