Пред да се формираат Земјата и другите планети во нашиот Сончев Систем, Сонцето веројатно било опкружено со огромни прстени од прашина слични на оние околу Сатурн, велат научниците во новото истражување.
Овие прстени можеби се одговорни за нашата планета да не стане супер-Земја или тело кое е приближно двојно поголемо од Земјата и до 10 пати помасивно.
Астрономите досега открија околу 30% од ѕвездите слични на Сонцето во нашата галаксија и се прашуваа зошто ги нема во нашиот Сончев Систем, со оглед на тоа што очигледно е вообичаена појава.
Астрофизичарот Андре Изидоро од Универзитетот Рајс во Хјустон и неговите колеги направија компјутерски симулации на модели на формирање на Сончевиот Систем. Тие покажаа дека раното Сонце било опкружено со „испакнатини“ на притисок или области со висок притисок на гас и прашина. Овие области под висок притисок веројатно се формирале кога честичките се движат кон Сонцето поради неговата силна гравитација загревале и испарувале големи количини гас.
Симулациите покажуваат дека веројатно постоеле три различни области околу младото Сонце во кои цврстите честички се претвориле во гасовита состојба, наречена „линии на сублимација“. Во линијата најблиску до Сонцето, или најтоплата зона, цврст силикат се претвори во гас. Во средната линија мразот се претворал во гас, а во најоддалечената линија јаглерод моноксид.
Цврстите честички како прашината се судриле со овие „испакнатини“ во овој период и почнале да се акумулираат, покажале симулациите, а со тоа почнале да се формираат прстени, пишува LiveScience.
Да не биле овие промени на притисокот, Сонцето брзо ќе ги проголтало повеќето честички, не оставајќи доволно материјал за создавање на планети.
Со текот на годините, гасот и прашината што го опкружуваат Сонцето се ладеле, а линиите на сублимација се приближиле до нашата ѕвезда. Овој процес овозможил акумулација на прашина во планетите, или „семиња“ на планети со големина на астероид, кои потоа би можеле да се спојат за да формираат планети.
Според симулациите, најблискиот прстен до Сонцето ги формирал планетите на внатрешниот Сончев Систем - Меркур, Венера, Земјата и Марс. Во средниот прстен, се формирале планетите од надворешниот Сончев Систем, додека најоддалечениот прстен формирал комети, астероиди и други мали тела во Кајперовиот појас или областа надвор од орбитата на Нептун.
Покрај тоа, експертите открија дека ако формирањето на средниот прстен се одложи во рамките на симулацијата, ќе се создаде супер-Земја.
„Значи, времето на формирање на овој систем за среден притисок можеби бил клучен аспект во формирањето на Сончевиот Систем“, рече Изидоро.
Истражувањето Planetesimal rings as the cause of the Solar System’s planetary architecture беше објавено во списанието Nature Astronomy.
