За Јапонците образованието е многу важно, не залудно во таа земја има 210 училишни денови. Иако постојат многу сличности меѓу јапонскиот образовен систем и оној во другите земји, сепак некои аспекти го прават еден од најефективните во светот.
Што може да научиме ние од него?
1. Децата сами го одржуваат просторот чист
Иако во училиштата низ светот има вработени хигиеничари, во Јапонија тоа не е случај. Таму учениците се одговорни за хигиената на училницата, трпезаријата, па дури и на тоалетите.
Јапонскиот образовен систем верува дека заедничкото чистење ги поттикнува децата да си помагаат и да работат тимски. Минувајќи време во бришење клупи и столчиња, како и метењето подови, децата учат да ги почитуваат сопствениот, но и туѓиот труд.
2. Учениците јадат заедно со учителите
Во Јапонија се смета дека заедничкото јадење ги обединува учениците и учителите и ги поттикнува да градат позитивна врска. Во текот на оброкот може да се одвиваат разговори кои помагаат во создавањето на потопла, семејна атмосфера.
Јапонскиот образовен систем им обезбедува на децата здрави оброци. Во јавните основни и средни училишта ручекот се готви според стандардизирано мени развиено од здравствени работници и квалификувани готвачи.
3. Учениците по наставата имаат практична работа
Работилниците се многу популарни во Јапонија, а се одржуваат по завршување на часовите. Во нив учениците учат нови вештини, а некои деца ги посетуваат и во текот на викендот и празниците.
4. Јапонските ученици учат поезија и јапонска калиграфија
Јапонската калиграфија е облик на уметност со која луѓето пишуваат знаци. Хаику е облик поезија со едноставни фрази кои пренесуваат длабоки емоции. Се смета дека овој облик поезија има интелектуален и терапевтски ефект,
Со двете техники децата учат да ја почитуваат традицијата и да ја ценат својата култура.
5. Сите ученици носат училишни униформи
Скоро во сите средни училиште во Јапонија целта е да се отстранат пречките и да се поттикне чувството на заедница. Кодексот на облекување овозможува насочување на вниманието кон учењето, а децата се поттикнуваат на самоизразување преку други методи, а не само низ стилот на облекување.
