Пол Остер, автор на 34 книги, вклучувајќи ја и познатата „The New York Trilogy“ (Њујоршка трилогија), почина на 77-годишна возраст по битка со ракот.
Писателот почина во вторникот од компликации од рак на белите дробови, потврди за Guardian неговата пријателка и колешка авторка Џеки Лиден.
Остер стана познат по неговата „високо стилизирана, чудно загадочна постмодернистичка фикција во која нараторите се неверодостојни и основата на заплетот постојано се менува“, напиша Џојс Керол Оутс во 2010 година.
Неговите приказни често си играат со темите на случајноста и судбината. Многу од неговите протагонисти се самите писатели, а неговото дело е самореферентно, со ликови од раните романи кои повторно се појавуваат во подоцнежните романи.
„Остер воспостави една од најкарактеристичните нишки во современата литература“, напиша критичарот Мајкл Дирда во 2008 година.
Роден е во Њуарк, Њу Џерси, во 1947 година. Според Остер, неговиот писателски живот започнал на 8-годишна возраст кога пропуштил да добие автограм од неговиот бејзбол херој, Вили Мејс, бидејќи ниту тој ниту неговите родители не носеле пенкала. Оттогаш, тој носел пенкало насекаде.
„Ако имате пенкало во џебот, постои голема шанса да бидете во искушение да го користите еден ден“, напиша тој во есеј од 1995 година.
Додека пешачел во летен камп на 14-годишна возраст, Остер бил сведок на момче кое било погодено од гром и веднаш убиено - настан за кој рече дека „апсолутно му го променил“ животот и нешто за што размислувал „секој ден“. Сличен инцидент се случува и во романот на Остер „4 3 2 1“.
Остер студирал на Универзитетот „Колумбија“ пред да се пресели во Париз во раните 70-ти, каде што работел на различни работи, вклучително и преведувач, и живеел со својата девојка, писателката Лидиа Дејвис, која ја запознал додека бил на колеџ. Во 1974 година се вратиле во САД и се венчале, а во 1977 година двојката го добила синот Дениел, но набргу потоа се разделиле.
Во јануари 1979 година, таткото на Остер, Семјуел, починал, настан што ги инспирирал првите мемоари на писателот, „The Invention of Solitude“ (Изумот на осаменоста), објавени во 1982 година. Во нив, Остер открил дека неговиот дедо од татко му бил застрелан и убиен од неговата баба, која била ослободена поради лудило.
„Едно момче не може да живее низ вакви работи без тоа да влијае на него како маж“, напиша Остер.
„Се проби“ во 1985 година со објавувањето на „Градот на стаклото“, првиот роман од неговата њујоршка трилогија. Додека книгите се навидум мистериозни приказни, Остер ја искористи формата за да постави егзистенцијални прашања за идентитетот.
Остер редовно објавуваше во текот на 80-тите, 90-тите и 2000-тите, пишувајќи повеќе од десетина романи, вклучувајќи ги „Месечевата палата“ (1989), „Музиката на среќата“ (1990), „Книгата на илузиите“ (2002) и „Ноќта на пророкот“ (2003). Исто така, се занимаваше со филм, пишувајќи го сценариото за „Smoke“, во режија на Вејн Ванг, за кое ја освои наградата Independent Spirit за најдобро прво сценарио во 1995 година.
Во 1981 година, Остер ја запознал писателката Сири Хуствед и се венчале следната година. Во 1987 година ја добија ќерката Софи, која стана пејачка и актерка. Романот на Остер „Левијатан“ од 1992 година, за човек кој случајно се разнесува, има лик по име Ајрис Веган, која е хероина на првиот роман на Хуствед. Остер беше попознат во Европа отколку во неговите родени Соединетите Држави.
Во април 2022 година, синот на Остер и Дејвис, Дениел, почина од предозирање со дрога. Во март 2023 година, Хуствед откри дека Остер се лекувал од рак откако му бил дијагностициран претходниот декември. Неговиот последен роман „Баумгартнер“ беше објавен во октомври.
