Пробавме пилешки кранчи врап од Grand Burger

Во време кога движењето е ограничено, а рестораните и фаст-фуд баровите функционираат само преку „шалтер систем“ и вршење на испорака, решивме да направиме пауза од готвените домашни јадења и да се почестиме со мала доза брза храна. На денешното мени е пилешкиот кранчи врап од Grand Burger.

Нарачката ја направивме во 16:20 часот, а јадењето стигна во 17:10. Локацијата за достава е оддалечена на ~4-6 минути возење од Grand Burger во Ново Лисиче. Иако не сме пресреќни со времето за достава, мораме да го земеме во предвид фактот дека нарачката е направена во „време за ручек“, па очекувано е испораката да стигне подоцна од вообичаено. Секако, сѐ додека храната е топла и свежа, ние немаме проблем со тоа да причекаме малку.

Вработениот задолжен за достава без потешкотии се снајде и ја достави храната на договорената локација. Снаодливоста на луѓето кои се задолжени за испорака е битен фактор во целокупното искуство, затоа што никој не сака да дава бесконечни инструкции за точна локација додека со нетрпение ја очекува нарачаната храна. А со неискусните доставувачи, ова се случува често.

Порачавме 2 кранчи пилешки врапови и 2 мали помфрити. Пристигнаа коректно спакувани во пластична кеса, па фина брендирана хартиена кеса (која ги содржи сите клучни податоци и контакт информации за Grand Burger), а во неа – секое парче беше посебно спакувано и завиткано во алуминиумска фолија. Кудос - отсекогаш сме имале респект кон угостителите кои не штедат на добар брендинг и соодветно пакување. Пакувањето содржеше и салфети и пастични вилушки (иако често се случува некои ресторани да ги изостават во процесот).

Мх, мх, мх, време е за јадење! :)

Иако знаеме дека поентата на враповите е да се јадат завиткани, за потребите на рецензијата моравме да отвориме барем еден и да ѕирнеме што точно содржи внатре. Крцкаво пилешко (и тоа навистина крцкаво), фина количина кромид, сечкани домати и кисели краставички, стандардните преливи и свежа марула – сето тоа свиткано во тортиља која е фино потпечена и примамлива за очи. На прв поглед, сѐ изгледа коректно.

Единствено нешто што малку нѐ разочарува е количината на компирчиња која навистина го оправдува името „мал помфрит“.

Првиот гриз е задоволувачки и нѐ прави среќни! Пилешкото е крцкаво (а сепак меко), преливите се вкусни, се чувствува кромидот и киселите краставички. Не ни се допаѓа тоа што состојките се ладни поради задоцнетата достава.

Исто така, не сме импресионирани од квалитетот на помфритот (мек и по малку „гумен“ наместо крцкав), но свесни сме дека тоа е поради кондензацијата од пакувањето. Вистинскиот впечаток, најверојатно е уште подобар доколку врапот се дегустира во ресторанот.

Задоволни од изборот, продолжуваме да уживаме во оброкот и помеѓу паузите потврдно си коментираме: „Еј, ама стварно е добар врапов“. И додека задоволно се пробивавме низ првата половика од крцкавото пилешко, мал проблем – налетавме на домат кој беше тврд како краставица, а богами и во одредени делови зелен како неа.

Мораше ли баш вакво парче да заврши во нашиот оброк?
Нели е подобро воопшто да не стигне до врапот и да биде отстрането уште во кујната, кога и онака ќе го фрлиме по првиот гриз? Можеби, но тешко веројатно, затоа што брзата подготовка на храна носи и вакви грешки.

Ок, го фрламе зелениот домат на страна и продолжуваме да уживаме во јадењето. Некаде по изедени две третини од врапот, веќе немаме помфрит – но и без него, општиот впечаток останува позитивен до крај. Вкусно беше и би порачале повторно. Белешка за себе: „Никогаш не порачувај мал помфрит од Grand Burger“.