Мистериозен руски сателит се распадна на почетокот на јануари, по што се создаде „облак“ од вселенски отпад кој може да орбитира околу Земјата стотици години.
Станува збор за сателитот Космос 2499, кој според американските вселенски сили се распаднал на 3 јануари. Овој настан го затвори случајот за мистериозните операции на споменатиот сателит, а дополнително се зголеми и количеството отпад што орбитира околу нашата планета.
Американските вселенски сили соопштија дека распадот на Космос 2499 произвел најмалку 85 парчиња што може да се следат. Овие парчиња орбитираат на височина од 1.169 километри, што значи дека би можело да потрае повеќе од еден век пред да завршат во атмосферата.
Распадот на сателитот, како и неговата мисија, остануваат мистерија. Сателитот беше лансиран со руската ракета Рокот во мај 2014 година, иако не беше внесен во манифестот за лансирање. Американските сателитски трагачи првично го каталогизираа сателитот како парче ѓубре, но потоа забележаа дека објектот маневрира. За неколку месеци беше прекласифициран и именуван како Космос 2499.
Американската војска продолжи да го следи сателитот и откри дека тој маневрирал на околу 530 метри од горната етапа на Рокот неколку недели по лансирањето. Ова доведе до шпекулации дека Космос 2499 можеби тестира технологија што му овозможува на вселенското летало да фати и деорбитира други сателити.
Набљудувањата од земјата подоцна покажаа дека сателитот е широк помалку од 30 сантиметри и дека направил неколку маневри во текот на следните години. Без оглед на неговата вистинска намена, мистериозниот сателит го надополни проблемот со растечкиот вселенски отпад.
Меѓународната вселенска станица веќе мораше да направи неколку маневри за да избегне руски вселенски отпад од тестот за сателитско оружје спроведен во 2021 година. Американската приватна компанија SpaceX исто така беше критикувана поради бројот на интернет сателити Starlink што ги лансира во орбитата. Астрономите се пожалија дека сателитите им пречат на нивните активности.
Европската вселенска агенција тврди дека има околу 35.600 парчиња вселенски отпад со големина од околу 10 сантиметри кои орбитираат околу Земјата. Овие парчиња се движат со брзина на куршум, а во најлошото сценарио, тие би можеле да предизвикаат каскаден ефект познат како Кеслеров синдром, во кој отпадот би удрил во поголем дел од „вселенска машинерија“, создавајќи уште повеќе остатоци. Ова би создало неодржливо количество вселенски отпад што може негативно да влијае на истражувањето на вселената, како и на астрономијата.
