Традиционалните јапонски пагоди, за разлика од многубројните згради и куќи, од година во година им пркосат на честите земјотреси и остануваат „цврсто на земја“. Како е тоа можно? Во што се крие нивната тајна?
Со години никој не можеше да разбере како во Јапонија, сезимолошки една од најактивните земји во светот, модерните згради исчезнуваа од лицето на земјата под нејзините потреси додека традиционалните пагоди остануваа недопрени. Записите покажуваат дека во измнинатите 1400 години само две вакви градби се срушиле при земјотрес.
Пагодите претставуваат индиски, кинески, корејски и јапонски култни градби од камен или дрво. Тоа се будистички храмови налик на кули, обично со кружна основа. Пагодата Тоџи (東寺) со своите 41 метар е највисока во светот. Изградена е околу 400 година и преживеала голем број силни земјотреси и бури. Катастрофалниот Ханшин земјотрес кој ја погоди Јапонија во 1995 година однесе околу 6.400 животи, сруши автопати, згради и опустоши град. Сепак, величествените пет ката на пагодата Тоџи останаа.
Модерните истражувања се бавеа со дизајнот на пагодите и се обидуваа да ја откријат нивната тајна. Тие се, пред сѐ, многу флексибилни структури, а дрвените споеви и носачи што се наоѓаат во нивната внатрешност не се цврсто прицврстени еден за друг. Сепак, научниците тврдат дека централниот столб во пагодите е клучната причина зошто овие згради им се спротивставуваат на бројните земјотреси.
Јапонските научници го набљудувале начинот на кој пагодите се нишаат при земјотрес и увиделе дека се поместуваат во воздухот како змија што лази. Пагодите обично имаат пет ката, меѓутоа, секој кат има способност да се поместува независно од останатите.
Кога јапонската градежна индустрија се почувствувала доволно самоуверена за таков потфат, во 1968 година била изградена деловната зграда Касумигасеки, кој имала носачи налик на оние што ги имаат пагодите. Зградата и денес се наоѓа во центарот на Токио, има 36 спрата и се смета за ремек-дело.
