Гинекологот Микеле Маријано четириесет години бил единствениот лекар кој правел абортуси во конзервативната италијанска провинција Молизе.
Двапати го одложуваше пензионирањето бидејќи нема кој да го замени, а многу гинеколози одбиваат да абортираат повикувајќи се на „приговор на совеста“.
Неговиот случај е екстремен пример, но добро ја илустрира ситуацијата во Италија, каде што абортусот е законски дозволен од 1978 година до 90 дена од зачнувањето, но во пракса многу болници не го прават.
Повеќето гинеколози одбиваат да ги изведуваат повикувајќи се на „приговор на совеста“ или под социјален притисок, а неодамнешните кампањи на екстремно десничарските политичари поврзани со Црквата ги зголемуваат пречките за законското право на жените на абортус.
Како резултат на тоа, десетици болници и клиники низ Италија воопшто не вршат абортуси.
Да се најде лекар за да го стори тоа е „минско поле“ бидејќи нема официјални списоци на гинеколози кои ги вршат, додека услугите варираат во голема мера низ земјата.
„Кога жената оди во болница не знае каков гинеколог ќе наиде“, вели Елеонора Мицони (32), активист за право на избор во Пиза.
Околу 67 проценти од гинеколозите низ Италија - во градовите и селата – се повикуваат на „приговор на совеста“, според најновиот извештај на Министерството за здравство од 2019 година.
Тие бројки се повеќе од 80 проценти во пет од 20-те региони во Италија.
Мартина Патоне (35) опишала дека се јавила во десет болници во Рим и други градови за да абортира пред осум години, а на крајот ѝ помогнала добротворна организација.
Патоне побарала абортус со апче за ден потоа, но на крајот операцијата била извршена хируршки.
„Навистина верував дека ќе добијам сè што ми треба во болница, но тоа воопшто не е така“, изјави таа за АФП.
Покрај бирократијата, системот им наметнува и „чувство на вина“ на жените, вели Патоне.
„Апсурдно е жените да се соочуваат со овој проблем во остварувањето на правото на абортус што е законски загарантирано“, вели таа.
Неодамнешните податоци објавени од здружението Luca Coscioni кое се залага за правото на абортус, откриваат дека во најмалку 31 болница, сите лекари и здравствени работници кои треба да помогнат во абортуси имаат „приговор на совеста“.
За да им помогне на жените, групата Mizzoni создаде интерактивна мапа наречена „Obiezione Respinta“ (Приговорот не се прифаќа) што им овозможува на жените онлајн да видат до кои институции не треба да се обратат бидејќи ќе бидат одбиени.
На веб-страницата Obiezione Respinta, една жена опишува дека чекала со часови пред операционата сала во Казерта, северно од Неапол, пред конечно да се појави гинеколог и да рече: „Имам приговор на совеста, се гледаме подоцна“.
Друга жена во тосканскиот град Пистоја имала поинакво искуство - гинеколог ѝ препишал лек за зајакнување на плодноста наместо апче за ден потоа.
Жена од градот Фолиња во Умбрија не ја добила потребната нега по абортусот, а истиот го направил единствениот лекар кој немал приговор на совеста, иако по зафатот страдала од болки и треска.
Законот налага гинеколозите кои имаат приговор на совеста да пружат медицинска нега пред и по абортусот, но оваа одредба не секогаш се почитува.
Сицилијанската Валентина Милуцо (32) почина од сепса во петтиот месец од бременоста со близнаци, откако лекарите одбиле да интервенираат кога едниот фетус починал, а другиот бил сè уште жив.
Бариерите за абортус се отстранети во западна Европа во последните децении, но не и во Италија, вели Леа Хоктор, директорка на Центарот за репродуктивно здравје во Европа.
„На некој начин се фрлаат клинци пред нозете на пациентите при остварување на правото на абортус и тоа е неприфатливо“, објаснува Хоктор.
Неуспехот на државата да им го гарантира правото на абортус на жените значи „дека државата се откажува од одговорноста според меѓународното право за човекови права“.
Советот на Европа двапати ја прозва Италија за нејзиниот несоодветен пристап кон правото на абортус, но речиси и да нема никакви последици.
Медицинските работници кои се повикуваат на приговор на совеста го толкуваат ова со религиозни верувања, Католичката црква е бескомпромисна, а папата Франциск абортусот го нарекува „убиство“.
„Не можете да натерате лекар да убива“, изјави 60-годишната Лорена на собир во Рим минатиот месец.
Италијанското здружение на католички акушери и гинеколози вели дека нивната мисија е „да ја спречат културата на смрт“ и да го промовираат правото на живот според христијанските принципи.
Но, застапниците на правото на абортус предупредуваат дека приговорот на совеста има друга димензија и, накратко, се сведува на фактот дека е попрофесионално посоодветно да се повика на приговор на совеста.
Маријано, единствениот гинеколог во цела Молизе кој нема приговор на совеста, за дневниот весник La Repubblica минатата година изјави дека „оние кои вршат абортуси не можат да напредуваат во својата кариера“.
Во италијанското општество кое се соочува со пад на наталитетот, притисокот се зголемува.
Медицинското образование не вклучува настава за абортус, учењето за сексуалноста не е во училишната програма, а некои аптеки целосно незаконски одбиваат да ја продаваат пилулата за ден потоа.
Политичарите повремено се вклучуваат во обидите да се забрани пристапот до абортус во некои региони каде што на власт се екстремно десничарските партии поврзани со Католичката црква.
Така, во април Пиемонт, каде на власт е коалиција на екстремната десница, најавија по 4.000 евра за секоја од жените кои откако забремениле размислувале да абортираат од финансиски причини.
Во мај, левичарски гинеколог беше назначен за шеф на Центарот за планирање на семејството во Понтедера во Тоскана, регион со кој владее левицата.
„Очигледно, времињата се менуваат, струења против абортусот дуваат од САД и влијаат на областа на реката Арно“, велат од ADUC.
Сепак, за разлика од САД каде што абортусот стана централно прашање, во Италија дури и десничарските партии избегнуваат да иницираат измени на законот.
Застапниците на правото на абортус, пак, стравуваат дека некои подобрувања на постојниот закон, како што е олеснувањето на процесот за наоѓање лекари без приговор на совеста, може да има негативни последици и да се вратат како бумеранг, вели гинекологот Мирела Парачини.
„Никој не се осмелува да го доведе во прашање законот за абортус од страв дека тоа ќе ја влоши сегашната состојба“, рече Парачини.
