Научниците од опсерваторијата Chandra на НАСА неодамна открија чудовишна црна дупка „закопана“ во прашина и гас и лоцирана во џуџеста галаксија.
Тимот на Chandra наведува дека црната дупка, која е 200.000 пати помасивна од нашето Сонце, е лоцирана во галаксијата Mrk 462. Оваа супермасивна црна дупка е исто така меѓу најмалите црни дупки од тој вид што некогаш сме ги откриле.
„Црната дупка во Mrk 462 е меѓу најмалите супермасивни црни дупки во познатиот универзум“, вели Џек Пејкер, истражувач од Универзитетот Дартмут во Њу Хемпшир. Паркер е еден од водачите на групата која ја проучувала и идентификувала гореспоменатата црна дупка. Минијатурни супермасивни црни дупки како оваа, според тимот, е многу тешко да се најдат.
Mrk 462 е галаксија со „само“ неколку стотици милиони ѕвезди. Иако на прв поглед оваа бројка изгледа голема, во споредба со нашиот Млечен Пат кој има неколку стотици милијарди ѕвезди, Mrk 462 е навистина џуџе.
Црните дупки до ден денес се скриени од нашиот поглед и покриени со гас и прашина. Доколку станува збор за поголема галаксија, научниците би можеле да идентификуваат црна дупка со набљудување на ѕвезди кои брзо се движат покрај галактичкиот центар или со читање на гравитациското влијание на црната дупка.
Проблемот е што таквото откривање не е можно во помалите галаксии. Благодарение на Chandra, научниците ги препознаа рендгенските зраци кои се емитуваат од гасот вовлечен од црната дупка. Ова е еден од првите случаи во кои научниците забележале црна дупка опкружена со гас и прашина.
„Бидејќи закопаните црни дупки е многу потешко да се идентификуваат отколку откриените, ова откритие значи дека има многу повеќе џуџести галаксии во вселената кои имаат слични црни дупки во нивните центри“, рече Рајан Хикокс, еден од водачите на проектот во Дартмут.
Ова откритие е многу важно бидејќи ни помага да одговориме на важното прашање на астрофизиката: „Како црните дупки можеле да растат толку брзо во раната ера на нашиот универзум?“ Супермасивните црни дупки во центрите на малите галаксии поставуваат ист број прашања колку што на крајот даваат - нивното постоење, пишува Space, е доказ за крајот на необјаснетата еволуција на универзумот околу нас.
