На денешен ден пред 40 години почина доживотниот претседател на Социјалистичка Федеративна Република Југославија – Јосип Броз Тито (1892-1980).
Тито беше водач во борбата против окупаторот од 1941 до 1945 година. Беше долгогодишен лидер на Комунистичката партија на Југославија и командант на нејзините оружени сили од крајот на Втората светска војна до смртта во 1980 година.
Беше еден од основачите на Движењето на неврзаните, во кое беа обединети земји од неколку континенти кои не припаѓаа на ниеден од двата доминантни блока во тоа време, западен и источен блок – НАТО и Варшавскиот договор.
Мислењата за неговата улога и дело се спротивставени – за едни Тито е симбол на социјална правда, подобар и посигурен живот, голем надворешнополитички углед, а за други – диктатор со огромна политичка моќ кој се пресметувал со политичките неистомисленици.
Јосип Броз Тито почина на 4 мај 1980 година во Клиничкиот центар во Љубљана. Погребан е на Дедиње во Белград во Куќата на цвеќето. Неговиот гроб досега го посетиле повеќе од 20 милиони луѓе.
Погребот на Јосип Броз Тито се смета за едно од најголемите испраќања на еден државник во светски рамки. Целата планета исто така сведочеше и на погребот на една моќна држава само неколку години подоцна.
Анегдотското одбивање на Тито навремено да му се направи ампутација на левата нога ги чинеше Југословените претседател, а политичкиот врв кој во наредните години еволуираше во Белград ѝ пресуди на земјата на најкрвав начин.
Дали човекот од Кумровец можеше да ја спаси Југославија и после својата смрт ако обезбедеше систем со кој ќе се „спречеа деведесеттите“? Одговорот на тоа прашање можеби ќе чекаме уште 40 години.
