Најновата студија сугерира дека нашата способност да ги разбереме големите мајмуни е многу поголема отколку што досега се мислеше.
Една од главните човечки карактеристики е свесната комуникација, при која се обидуваме да пренесеме одредени пораки едни на други. Ретко може да се најде кај другите видови. Сепак, вакво нешто не би можело да се развие преку ноќ, или барем не толку брзо. Многу поверојатно е дека овој тип на комуникација користеле и наши далечни роднини.
Затоа не е изненадувачки што дури и современите видови мајмуни користат гесикулации за да комуницираат со другите членови на нивната заедница. Она што е уште поизненадувачко - и она што го потврдија резултатите од најновата студија објавена во PLOS Biology, е дека голем процент од возрасните луѓе исто така ги разбираат овие гестови.
Авторите на трудот, д-р Кристи Грем и д-р Кетрин Хобајтер од Универзитетот во Сент Ендрјус, дошле до ова откритие откако ги анализирале податоците добиени од 5.656 учесници кои учествувале во онлајн игра. Играта била дизајнирана така што учесниците, врз основа на 20 видеа од шимпанза и бонобо мајмуни, требало да откријат што значат гестовите што мајмуните ги покажуваат.
Излегло дека учесниците исклучително добро го толкувале овој „јазик“ и дека воопшто не било важно дали се дадени информации за контекстот или не. Под ова се подразбира објаснување во форма на текст во кое се наведува што правеле мајмуните непосредно пред да го извршат гестот. Просечната стапка на успех била 57% или 52% во случаи кога немало достапен контекст.
„Гестовите и вокализациите веројатно еволуирале заедно во модерното човечко гестикулирање и човечкиот јазик каков што го знаеме денес“, објаснива Грем. Сепак, многумина сè уште тврдат дека се потребни повеќе слични истражувања за конечно да се потврди дали ова разбирање е поврзано или можеби резултат на слични тела, општествени цели и способноста воопшто да се разберат овие значења.
