Една нова студија го поврзува живеењето во близина на зелена површина со 16 отсто помал ризик од мозочен удар. Зелените површини им овозможуваат на луѓето кои живеат во нивна близина повеќе места за пешачење, а со тоа влијаат на нивните шанси да доживеат мозочен удар.
За потребите на истражувањето, за блиски зелени површини се сметаат како оние на 300 метри од живеалиштето. Податоците земени од јавниот здравствен систем кој опфаќа повеќе од 3,5 милиони возрасни лица во каталонскиот регион на Шпанија беа собрани во текот на 2016 и 2017 година.
Иако податоците не покажуваат дека зелените површини се директна причина за намален ризик од мозочен удар, истражувачите забележуваат дека врската е доволно силна за да ја оправда понатамошната истрага и да ја поддржи идејата дека повеќе природата е добра за нашето здравје, пишува Science Alert.
„Студијата ја покажува важноста на еколошките детерминанти на ризик од мозочен удар“, вели неврологот д-р Карла Авеланеда од IMIM-Hospital del Mar во Барселона. Таа додаде дека „со оглед на тоа што се предвидува дека инциденцата, смртноста и инвалидитет што се припишуваат на болеста ќе се зголемат во наредните години, важно е да се разберат сите вклучени фактори на ризик“.
Зеленилото и природното опкружување можат да го подобрат здравјето на повеќе начини: можат да го намалат стресот, да им обезбедат на луѓето места за вежбање и да го заштитат менталното здравје. Исто така, се чини дека има одредено влијание врз веројатноста за појава на цереброваскуларни проблеми.
Се разбира, има многу повеќе фактори кои треба да се земат предвид отколку блиското зеленило. Тимот, исто така, забележа три атмосферски загадувачи во истата студија: азот диоксид (NO2), честички под 2,5 микрони (PM2,5) и честички саѓи.
Како што беше откриено во претходните студии, поголемата изложеност на овие загадувачи беше поврзана со поголем ризик од мозочен удар.
Претходните студии исто така открија дека поголемата изложеност на овие загадувачи е поврзана со малку поголем ризик од мозочен удар.
Во оваа неодамнешна анализа, на пример, за секое зголемување од 10 микрограми NO2 на метар кубен, ризикот се зголемува за четири проценти.
„Треба да се има на ум дека, за разлика од другите загадувачи на воздухот, кои имаат различни извори, NO2 главно предизвикува патен сообраќај“, вели еколошкиот епидемиолог Кетрин Тон, истражувач во ISGlobal.
„Затоа, ако навистина сакаме да ги намалиме повеќекратните ризици што овој загадувач ги носи по здравјето на луѓето, мора да спроведеме мерки за намалување на употребата на автомобили.“
Овие врски помеѓу зелените површини и ризикот од мозочен удар и загадувачите на воздухот и ризикот од мозочен удар беа пријавени и претходно, но неколку претходни студии разгледаа голем примерок и навлегоа во толку многу детали и за околните зеленило и за квалитетот на воздухот.
Понатамошните истражувања би можеле да испитаат зошто се чини дека повеќе зелени површини го намалуваат ризикот од мозочен удар кај луѓето што живеат во нивна близина. Истражувачите бараат и ревизија на прописите за дозволените нивоа на загадувачи во градовите.
Врската помеѓу ризикот од мозочен удар, зелените површини и загадувачите останува дури и кога се контролираат социо-економските фактори, возраста и навиките за пушење, што укажува дека ние ја плаќаме цената во однос на нашето здравје кога одлучуваме да живееме во урбани средини.
„Мораме да се стремиме да постигнеме поодржливи градови каде животот не значи зголемен ризик од болести“, вели неврологот д-р Жауме Рокер, исто така од IMIM-Hospital del Mar.
Истражувањето е објавено во Environment International.
