Долго се веруваше дека човековиот развој е долг процес кој се состои од постојан напредок кој ќе трае засекогаш. Научниците, меѓутоа, веруваат дека човечкиот род го достигнал својот врв и дека ги надминува своите можности, односно дека човековиот напредок е во опаѓање.
Во рамките на големото истражување проверувани се податоци стари 120 години.
Научниците заклучиле дека постојат граници кога се човечките карактеристики и особини, како годините и животот, во прашање, како и крајните граници на човечката висина и сила.
Во овој момент и понатаму настојуваме да ги поместиме тие граници, потсетуваат научниците.
Тие предупредуваат дека, во однос на начинот на кој ја менуваме околината во која живееме, мислејќи на глобалното затоплување, не само што тие граници нема да успееме да ги поместиме, туку последиците од глобалното затоплување ќе не присилат да влеземе во фаза на уназадување.
Човештвото долго напредуваше. Брзината на трчање која некогаш се чинеше незамислива, денеска е вообичаена, поместени се и границите кога е животниот век на човекот во прашање, но со текот на времето ќе има се помалку такви рекордни достигнување и резултати, покажува истражувањето.
Се помал број на луѓе ќе успеваат да остваруваат рекорди во брзина на трчање, или пак да ги рушат, а ниту животниот век на луѓето нема значително да се продолжи, пишува во магазинот „Frontiers in Psychology“.
„Некои својства повеќе не се менуваат на добро и покрај постојаните научни, медицински и нутриционистички подобрувања и достигнувања. Тоа значи дека модерните друштва и овозможиле на човечката врста да го оствари својот максимум. Ние сме првата генерација на луѓе која е свесна за тоа“, вели професорот Жан-Франсоа Тусен од парискиот Универзитет Декарт.
„Истовремено, во некои работи и достигнувања постепено одиме наназад. Во голема мерка сме сами виновни за тоа, бидејќи негативно влијаеме на сопствената околина“, истакнува Тусен.
„Ќе биде тоа еден од најголемите предизвици во векот во кој живееме, посебно поради притисокот на антропогените човечки активности кои ќе бидат одговорни за негативниот резултат врз човечкото здравје и околината“, изјави парискиот професор.
Францускиот професор и неговите колеги сметаат дека политичарите, владата и останатите одговорни лица, во моментите кога се утврдени ограничувањата на човечката врста, би требало да се фокусираат на тоа на луѓето да им обезбедат можности на достигнување на сегашните лимити, а не да инсистираат на понатамошно поместување на границите.
