2019 ќе ја паметиме како година во која најдовме микропластика во снегот.
Веќе знаеме за присуство на микропластиката во водата дури на Антарктик и во солта што ја користиме за јадење. Сега знаеме дека ја има и во снегот.
Досега се знаеше дека водата е главниот „метод на транспорт“ за микропластиката, но присуството на микропластика во снегот укажува на нешто сосема друго: ја носи ветрот, односно воздухот.
Некои од првите истражувања за ширењето на микропластиката по воздушен пат се појавија годинава, во април. Тим истражувачи од Франција и од Шкотска соопштија дека нашле микропластика на Пиринеите, донесена од ветер дури од Барселона.
Неколку месеци подоцна, научниците ја најдоа во снегот. Во август беше објавен научен труд чии резултати покажаа дека микропластиката најдена во снегот на Швајцарските Алпи, како и на Арктикот, најверојатно била „транспортирана“ преку ветер.
Неделава, на годишната средба на Американското здружение за геофизика, истражувачи од институтот Desert Research Institute Reno претставија нови сознанија – нашле микропластика во снегот на Сиера Невада во Калифорнија.
Тоа укажува дека има значително количество на микропластика во воздухот, што значи дека може да се смета за форма на загадување на воздухот.
Истражувачите нашле во просек по 1.760 честички микропластика во литар снег на Алпите и на Арктикот што навеал на мразот меѓу Гренланд и Норвешка.
Во примероците земени во Европа имало далеку поголема концентрација на микропластика – во просек 24.600 честички во литар снег.
