Писма на лекар открија дека Адолф Хитлер бил хипохондрик кој се плаши од болки во грлото, бидејќи тоа ќе го спречело подоцна да зборува.
На прашањето зошто не го убил Хитлер, човекот одговорен за смртта на милиони луѓе во Втората светска војна и холокаустот, Фон Ајкен одговори: „Јас бев негов лекар, а не негов убиец“. Во годините пред неговата конечна смрт, Хитлер бил опкружен со лекари кои наводно напорно работеле за да ја прекинат неговата зависност од дрога.
Еден германски историчар, Норман Олер, го опиша Хитлер како „супернаркоман“. На Хитлер рутински му вбризгувале кокаин, метамфетамин и опијат сличен на хероин наречен Еукодол.
Во извадок од New York Post, Олер опишува како „Вените на Хитлер биле толку уништени“ до крајот на 1944 година што дури ни неговиот личен лекар, д-р Тео Морел, не можел да продре во нив. Кога конечно успевал да ја пробие кожата, всушност слушал звук на крцкање.
Извадок од дневникот на д-р Морел гласи: „Денес ги откажав инјекциите за да дадам шанса да ги залечам дупките од претходните убоди. Левата од внатрешната страна на лактот е добра, десната сè уште има црвени дамки, каде што беа ставани инјекциите.“
Според Олер, д-р Морел полека почнал да додава состојки во неговите дневни инјекции кога Хитлер првпат пробал оксикодон пред големата средба со Бенито Мусолини.
„Хитлер на крајот стана зависен од тоа ‘засилено чувство’ кое совршено се совпаѓа со неговата слика за величина, па реалноста повеќе не постоеше“, напишал Олер.
Телото на Хитлер, наводно, било уништено од неговата злоупотреба на дрога и се вели дека се мачел да присуствува на воени состаноци освен ако не бил пијан. Охер додаде дека како што војната станувала сè постресна и победата помалку сигурна, на Хитлер му требале повеќе стимулации и се префрлил на потешки дроги.
Тој на почетокот почнал да зема инјекции со стероиди и животински хормони за да му помогнат да изгуби енергија и со проблемите со варењето, велат историчарите. Иако нашироко се верува дека Хитлер боледувал од Паркинсонова болест во последните денови од неговиот живот, Олер шпекулирал дека тој всушност страдал од симптоми на повлекување.
„Бидејќи фабриките беа бомбардирани, стануваше сè потешко да се набави дрога. Без лековите кои би го одржале, остана само дел од човекот чија униформа била посипана со оризова каша.“
