Атлантропа, или Панропа, бил проект на германскиот архитект Херман Сергел: планиран во 1927 година, имал силна резонанца низ интелектуалната средина од првата половина на ХХ век.
Централната идеја на проектот била да се изгради брана со хидроцентрала на Гибралтарскиот Теснец и да се спушти Средоземното Море за помеѓу 100 и 200 метри.
Херман Сергел официјално го претставил проектот во 1928 година, кој се залагал за изолирање на Средоземното Море со затворање на теснецот Гибралтар, Суец и Дарданелите. Дефицитот на вода во Медитеранот, предизвикан од испарување, би го намалил нивото на водата со брзина од приближно 1,6 метри годишно, процес кој проектот очекувал да се забрза со помош на специјални хидраулични пумпи.
Требало да се изградат други брани меѓу Тунис, Сицилија и Италија, области кои ќе станеле речиси поврзани благодарение на спуштањето на водите. Со овие брани би се поделил западниот Медитеран од источниот; првиот би се спуштил за околу 100 метри, а вториот за уште 100, односно за вкупно 200 метри.
Сложениот систем на градиенти (кој вклучувал и реки) би овозможил користење на различни хидроелектрични централи кои би можеле да задоволат приближно 30% од енергетските потреби на Европа во тоа време. Делумното празнење на Медитеранот би предизвикало зголемување на остатокот од океаните за „само“ 1 метар.
За да се надмине овој проблем, проектот на германскиот архитект вклучувал изградба на брана на реката Конго за да се создаде „Езерото Конго“, од приближно 135.000 км², кое ќе било поврзано со претходно постоечкото езеро Чад, кое тој ќе го трансформирал во „Чадско Море“ од над 270.000 км² за да се спои со Медитеранот преку „втор Нил“ кој на тој начин ќе ја наводнувал Сахара.
Херман Сергел предложил град во Швајцарија, неутрална земја, како идно место на административниот центар Атлантропа.
