Нарцисоидните родителите често се фокусираат на сопствените потреби и желби, занемарувајќи ги емоционалните потреби на нивните деца. Ова може да создаде нефункционална врска.
Децата кои растат во таква средина често се соочуваат со предизвици во развојот на сопствениот идентитет и самодоверба поради недостатокот на поддршка и внимание од нивните нарцисоидни родители.
„Развојот на секое дете може да биде засегнат и да остави трајни емоционални лузни во зрелоста“, вели социјалниот работник Наџама Дејвис.
„Првенствено, врската се фокусира на она што е во најдобар интерес на родителот. Децата на нарцисите брзо учат дека е најдобро да се фокусираат на потребите на нивните родители", објаснува психијатарот и експерт за траума, д-р Френк Андерсон.
Д-р Андерсон вели дека овие деца учат да им служат и да ги поддржуваат потребите на своите родители за да преживеат: „Децата се одвојуваат од сопствените потреби и желби. Тие честопати ги угодуваат луѓето, избегнуваат конфликти по секоја цена и ги занемаруваат грешките за да ги задржат односите непроменети“.
Неколку терапевти ги споделија знаците по кои се препознаваат нарцисоидните родители.
„Нарцисоидните родители не можат да разберат кои се потребите и причините за стрес на нивното дете. Ним не им е грижа колку сте зафатени, што правите или дали сакате да бидете со нив или не“, вели терапевтот Џенис Холанд. Таа додава дека нарцисите често очекуваат посети на секој празник и многу чести повици, дури и ако тоа им го нарушува распоредот на децата.
Нарцисоидните луѓе се во навидум бескрајна потрага по восхит и може да побараат од нивните деца да им го обезбедат.
„Нарцисоиден родител може постојано да бара внимание, потврда и восхит од своето дете, често очекувајќи од нив да ги исполни недостижните стандарди за одобрување. Ова може да создаде динамика каде детето се чувствува под притисок постојано да бара одобрение од родителот“, рече Дејвис.
Многу нарцисоидни родители можеби дури и не се мачат да се извинат. „Жал ми е“ не постои во нивниот речник.
„Нарцисоидните родители никогаш не гледаат дека направиле нешто лошо. Дури и ако јасно им укажете на нивната вина или погрешно постапување, тие ќе почнат да плачат и да зборуваат за тоа колку напорно се трудат, колку е стресен животот и дека им треба само малку сочувство“, објасни Холанд.
Ако навистина се извинат, Холанд вели дека извинувањето може да изгледа вака: „Жал ми е што се навреди поради тоа“.
Холанд објаснува дека повеќето нарцисоидни луѓе се гледаат себеси како поспособни и поинтелигентни од сите други.
„Тие брзо критикуваат сè што прави нивното дете. Ќе го критикуваат она што го носи, изборот на работа, начинот на живот, изборот на партнер/ка и сè друго што сметаат дека му одзема време или внимание на детето“, истакна таа.
Остра критика е вообичаена, но нарцисоидните родители може и да ги фалат своите деца. Ако не сме задоволни од детството и моменталната врска со родителите, ова е знак на нарцизам.
Психологот д-р Роберт Кујлер објаснува: „Родителите, исто така, може да се префрлат, често нагло и непредвидливо, помеѓу преценување и обезвреднување, при што детето е или претерано пофалувано или остро критикувано. Оваа недоследност може да создаде нестабилна емоционална средина, што доведува до вознемиреност и несигурност кај детето.
Родителите и децата се во ист тим - или барем треба да бидат. Меѓутоа, ако нашиот родител е нарцис, можеби се чувствуваме како да сме во ривалство што никогаш не го побаравме.
„Овие родители може да се постават како конкуренти на своите деца, гледајќи го успехот на детето како закана за нивниот сопствен статус.
Границите тешко се поставуваат, а уште потешко е да се следат. Нарцисоидните родители имаат особено тешко време да ги почитуваат границите на нивните деца.
„Нарцисоидните родители може да имаат потешкотии да ги почитуваат границите на своето дете и може да ги прекршат со навлегување во приватноста или користење одредени информации против нив. Ова може да направи детето да се чувствува несигурно и безвредно во својот дом“, заклучува Дејвис.
