За да се истакнат во општеството, многумина тврдат дека уживале во дела што всушност не ги прочитале. Ова се насловите за кои станува збор.
За да се претстават пред општеството како поинтелигентни, повеќе од 60% од луѓето тврдат дека читале одредени книги. Истражувачки тим анкетирал околу 2.000 Англичани за тактиките што ги користат за да им изгледаат попаметни на другите и дошол до интересни резултати.
Дури 42% од луѓето се потпираат на телевизиски адаптации или синопси и скратени верзии на книги кои можат да се најдат на интернет кога зборуваат за дело што не го прочитале. Половина од возрасните учесници во истражувањето признале дека најмногу не читале од книгите на нивните полици, додека 3% луѓе кријат какви книги и списанија навистина читаат.
- „1984“, Џорџ Орвел
- „Војна и мир“, Лав Толстој
- „Ана Каренина“, Лав Толстој
- „Големите очекувања“, Чарлс Дикенс
- „Ловецот во 'ржта“, Селинџер
- „Патување во Индија“, Форестер
- „Господарот на прстените“, Толкин
- „Да се убие птицата подбивница“, Харпер Ли
- „Злосторство и казна“, Достоевски
- „Гордост и предрасуди“, Џејн Остин
- „Џејн Ер“, Шарлот Бронте
Често се уште и „Библијата“, „Одисеја“, „Оркански височини“ и „Дневникот на Ана Франк“.
Зошто овие конкретни книги се на списокот и каква корист добиваме од тврдењето дека сме читале дела што никогаш не сме ги ни отвориле?
Одговорот е едноставен: ова се класици, сложени и обемни книги кои ви дозволуваат да се истакнете во општеството или да се вклопите во интелектуалните кругови.
