Претседателот на Русија, Владимир Путин, претстави голем број услови за завршување на војната. Тоа беше направено во контекст на мировната конференција во Швајцарија, на која Русија не беше поканета, а Кина одби да учествува. Условите кои Путин ги наведе може да се поделат на два дела.
Првиот дел од условите се однесува на прекин на пожарот и почеток на преговори. Во овој пакет услови, рускиот претседател бара украинските сили да се повлечат од регионите Донецк, Луганск, Херсон и Запорожје, чија анексија Руската Федерација ја објави есента 2022 година. Тој напомена дека „новите граници на Руската Федерација“ треба да се утврдат со меѓународни договори, односно да бидат меѓународно признати.
Вториот дел од условите се барања од геополитички карактер. Првата и најважна е дека Украина не може да биде членка на НАТО. Понатаму, тука е неутралниот и ненуклеарен статус на Украина и „демилитаризација“ и „денацификација“ на земјата. Во однос на второто, Путин ги спомена правата на оние граѓани на Украина кои зборуваат руски јазик.
Претседателот Путин во својот говор неколку пати спомена дека Руската Федерација е подготвена за преговори со сите земји, особено алудирајќи на европските. Тој напомена дека условите не се однесуваат на замрзнување на конфликтот, туку на негово целосно прекинување. По говорот на Путин, министерот Лавров изјави дека овој предлог амбасадорот ќе го пренесе и на другите земји.
Рускиот претседател зборуваше и за преговорите што се одржаа во март 2022 година во Истанбул. Тој спомена дека Русија тогаш е подготвена да се повлече од регионите Керсон и Запорожје во замена за копнеен пристап до Крим преку украинска територија. Според него, Украина го одбила таквиот предлог.
Разликата сега е во тоа што Москва ги смета овие области за територија на Руската Федерација. Со ова, се верува, Путин сакал да покаже дека условите за Украина ќе бидат полоши колку подолго трае војната и колку подолго се одложуваат новите преговори.
Оваа форма на јавно појавување на рускиот претседател не се мировни преговори, исто како што повиците на украинскиот претседател Володимир Зеленски за повлекување на руските сили до границите од 1991 година не се мировни преговори.
Објавување на т.н мировната формула не е ништо друго туку израз на ставот на претседателите на двете земји. Бидејќи во овој момент условите што си ги поставуваат се целосно неприфатливи за другата страна, јасно е дека нивното исполнување подразбира воен пораз на едната страна, што не може да се смета за мировни преговори.
Единствената можна формула за мир или „брзо примирје“ е да се запрат конфликтите по сегашната линија и да се започнат преговорите. Ниту Украина, ниту Русија немаат намера да го направат ова, не се ни споменува како опција.
Иако ова изгледа како целосно неприфатлив план за реализација на мировните преговори, Украина со тоа би можела да ја „фрли“ Русија во тешка дипломатска игра. Доколку Киев предложи прекин на огнот долж линијата на фронтот, а Западот го поддржеше, Русија првично ќе мораше да се откаже од продолжувањето на војната, како и од присвојувањето на преостанатите делови од регионот. Треба да се запомни дека само регионот Луганск, односно еден од четирите што Путин ги прогласи за руска територија, е целосно контролиран од неговата армија.
Исто така, Русија тешко би можела да ја продолжи војната против Кина и остатокот од глобалниот југ. Односно, примирјето на линијата на фронтот е во согласност со мировниот план на Кина, како и со земјите што го следат. Во тој случај, со продолжување на војната, Русија би ризикувала да биде уште поизолирана, а освен тоа веројатно би го поднела и притисокот на најголемиот партнер – Кина.
Засега нема знаци од Запад дека се подготвени да започнат ваков маневар. Украинскиот претседател неколку пати го повтори својот став за завршување на војната, кој беше јавно поддржан од западните лидери.
Јасно е дека секоја страна се надева на воена победа и со тоа ќе ги наметне сите свои услови, но ако ниту една од страните не ја постигне оваа решавачка победа, јасно е и дека ќе треба да се „истиснат“ компромисите на двете страни. Во тој случај, мировниот договор нема да има малку сличност со сегашните официјални услови на Москва и Киев. Прашањето е само кога ќе се случи и уште колку луѓе треба да умрат.
Дополнително, во ваквото сценарио, Кина некако треба да ја преземе улогата на „миротворец“ и да покаже дали навистина го смета нејзиниот предлог за мировен договор за искрен чин.
Со други зборови, Кина или ќе мора поотворено да ја поддржи Русија во понатамошното спроведување на нејзините цели во Украина, или ќе мора да се држи до позициите што официјално ги прокламира. Украина и Западот на тој начин би ги принудиле двете сили да ги усогласат своите позиции и интереси, што воопшто не би било лесно ниту за Кина, ниту за Русија.
