Научниците се обидоа да утврдат кои делови од нашите дишни патишта се блокирани од микропластика, имајќи предвид дека секоја недела вдишуваме микропластика колку што има во една кредитна картичка.
Тоа, за жал, не е сè. Јадеме и пиеме пластични честички бидејќи микропластиката сега е насекаде. Ја има во чајот што го нарачавме во кафулето, во водата, храната, дури и во нашите крвни садови. Веќе не можеме да го избегнеме, а сè уште не знаеме како присуството на овие туѓи микрочестички влијае на нашиот организам.
„Во 2022 година, студиите за прв пат открија микропластика длабоко во човечкиот респираторен тракт, што предизвикува загриженост за сериозни здравствени опасности за респираторниот систем“, рече инженерот и експерт за материјали Мохамад Ислам од Универзитетот за технологија во Сиднеј, како што објави Science Alert.
Ислам и неговите колеги користеле компјутерски модел на динамика на течности за да истражат како микропластиката се движи низ нашите горни дишни патишта под различни услови на дишење. Овој тип на модел со децении прави ефективни предвидувања за други форми на честички.
Тие открија дека најголемата тестирана микропластика (5,56 микрометри) има тенденција да се заглави во нашите горни дишни патишта, најверојатно во носната празнина или задниот дел на грлото. Обликот на пластична прашина влијае и на местото каде што се таложи.
„Поради комплицираната и високо асиметрична анатомска форма на дишните патишта и сложениот проток во носната празнина и орофаринксот, голем дел од микропластиката се таложи во оваа област. Брзината на протокот, инерцијата на честичките и асиметричната анатомија влијаат на вкупното таложење и зголемување концентрацијата на таложење во носните шуплини и областа на орофаринксот, објасни Ислам.
Ислам и неговите колеги планираат да моделираат како овие честички се движат и се населуваат околу нашите бели дробови.
„Милиони тони од овие микропластични честички се пронајдени во водата, воздухот и почвата. Глобалното производство на микропластика расте, а со тоа и нивото на овие честички во воздухот“, вели Ислам.
Иако моментално нема докази дека микропластичните честички кои стигнуваат до нашите тела се веднаш токсични, експертите се загрижени за долгорочните последици од таложењето на овие ситни загадувачи, особено затоа што микропластиката потенцијално привлекува штетни „автостопери“, како што се бактериите отпорни на антибиотици и вируси.
Затоа, разбирањето точно каде овие честички се депонирани во нашето тело е важен чекор во одредувањето на нивната штетност за нашето здравје.
Истражувањето How microplastics are transported and deposited in realistic upper airways? беше објавено во списанието Physics of Fluids.
