Одвреме-навреме, на пазарот се појавува лажен мед кој не е квалитетен како вистинскиот, а се продава по исти цени како природниот.
Фалсификување на медот е додавање на други шеќери, сирупи и разредувачи на природниот мед, за да се промени неговиот вкус, вискозитет, да се намали цената на неговото производство или да се зголеми содржината на фруктоза за спречување на кристализација. Медот најчесто се фалсификува со сахароза, вештачки добиен инвертен шеќер, меласа, декстрин, желатин или со течна глукоза.
Медот се испитува на два начина: микроскопски и хемиски. Микроскопската анализа го утврдува потеклото и чистотата на медот. Потеклото се однесува на видот на растенијата од кои пчелите го собираат, а се утврдува преку идентификација на поленовите зрна присутни во него. Во однос на параметрите за испитување на степенот на чистота, важно е медот да не содржи механички онечистувања кои потекуваат од телата на пчелите, од габи, бактерии, скробни зрна итн. Со хемиската анализа се испитува можното присуство на фалсификати.
Без лабораториска анализа не може да се утврди дали медот содржи додаден шеќер. За да се утврди дали медот ги исполнува пропишаните параметри за квалитет, односно дали во медот се додадени шеќери, инспекторот зема мостра во текот на инспекциската постапка и ја испраќа на лабораториска анализа во овластена лабораторија.
Експертите велат дека вистинскиот мед треба да кристализира и вистинскиот мед нема да мириса на растението од кое доаѓа. Така, медот од жалфија не може да мириса на жалфија.
Пчеларите дадоа неколку совети за клиентите како да разликуваат лажен од вистински мед.
Секој мед мора да се провери пред да се конзумира, а тие имаат неколку „народни“ начини да го направите ова. Еве еден од нив: кога ќе земете лажица мед од тегла и ќе ја ставите во уста, медот треба да го изџвакате, не да го голтнете. Ако тогаш под јзикот почувствувате тврдост и горчина, тоа е вистински, природен мед.
Квалитетот на медот може да се провери и на овој начин: ако медот не кристализира во текот на зимата на одредена температура, тогаш нешто не е во ред со него. Но, ова не се сигурни методи за проверка на квалитетот на медот, кој мора да се носи за стручна анализа.
Пчеларите велат дека најбезбедно е да купувате мед директно од производителите, а не од препродавачи.
Некои познавачи сметаат медот ќе се расипе ако почнал да кристализира. А токму спротивното е точно, бидејќи тоа е единствениот визуелен знак дека тој мед е вистински, природен. Треба да се знае дека лажниот мед никогаш не кристализира и секогаш е во течна состојба. Интересно е што некој вака произведен мед има уште подобар вкус од вистинскиот мед.
Многу луѓе знаат дека чистиот мед содржи 0% вода. При купувањето мед на продажното место, потрошувачите мора прво да ја прочитаат етикетата на теглата, на која производителите мора да ги наведат сите состојки. Треба да пишува дека доколку медот не е чист, природен, како и процентот на вистински мед доколку го има, советуваат пчеларите.
Квалитетот на медот може да се провери и на овој начин: ставете неколку капки мед на хартија или хартиена крпа; ако медот е чист, вистински, нема да ја пробие хартијата. Значи не содржи вода.
