Најновото истражување спроведено од светски научници доведе до нови сознанија за човековата меморија. Имено, иако настаните од далечното минато исчезнуваат од нашата меморија, сè почесто се случува дури и неодамнешните сеќавања да содржат грешки.
Од расправии околу тоа кој резервирал катастрофален одмор до различни спомени од големата свадба, настаните од длабокото минато може да завршат погрешно запаметени.
Сепак, истражувачите сега тврдат дека дури и неодамнешните сеќавања може да содржат одредени грешки.
Научниците кои ја проучуваат нашата способност за паметење велат дека луѓето можат да направат грешки по само неколку секунди - феномен што тимот го нарече илузии на краткорочна меморија.
„Дури и во најкраток рок, нашата меморија можеби не е целосно доверлива. Особено кога имаме силни очекувања за тоа каков треба да биде светот, кога нашата меморија ќе почне малку да бледнее - дури и по секунда и пол, две секунди, три секунди - тогаш почнуваме да се пополнуваме врз основа на нашите очекувања“, вели Марте Отен, авторка на студијата од Универзитетот во Амстердам.
Отен и нејзините колеги пишуваат и за списанието Plos One во кое, во една статија, зборуваат за тоа како претходните истражувања покажале дека кога на луѓето им се покажува буква што ротира или е во огледало, тие често известуваат дека ја гледаат буквата во нејзината правилна ориентација.
Иако ова претходно се припишуваше на субјектите што погрешно ја перцепираат формата, Отен и колегите имаале свои сомнежи.
„Мислевме дека е поверојатно тоа да биде ефект на меморија. Така, добро сте виделе, но штом ќе го зачувате во меморија работите почнуваат да тргнуваат наопаку“, рече Отен.
За да истражат дополнително, истражувачите спровеле четири експерименти, пишува Guardian.
Во првиот, учесниците биле прегледани за да се уверат дека можат да ги завршат основните задачи за визуелна меморија пред да им се претстави круг од шест или осум букви, од кои една или две биле огледални слики.
По неколку секунди, на учесниците им бил покажан втор круг букви што им биле наложено да ги игнорираат - тоа делувало како одвлекување на вниманието. Потоа од нив било побарано да ја изберат, од низа опции, формата на целта што била на одредена локација во првиот круг и да ја оценат нивната доверба во овој избор.
Резултатите од 23 учесници кои често пријавувале голема доверба во нивните одговори откриле дека најчеста грешка е изборот на огледалната слика на целната форма. Меѓутоа, ова се случувало почесто кога целната форма била пресликана буква. Навистина, учесниците пријавиле дека ја виделе вистинската буква 37% од времето кога им била прикажана буквата во огледало, во споредба со 11% од времето за обратното сценарио.
Тимот вели дека пристрасноста сугерира дека грешките се предизвикани од познавањето на азбуката на учесниците, а со тоа и нивните очекувања, наместо само сличностите во изгледот на формите.
Бројот на грешки се зголемувал како што периодот на одложување или нивото на одвлекување се зголемувал во експериментот - но, само таму каде што целната форма била буква во огледало.
Ова, велат истражувачите, покажува дека грешките се сведуваат на грешки, не во начинот на кој учесниците ги перципирале формите, туку во нивната краткорочна меморија, бидејќи самата перцепција не треба да се влошува со текот на времето.
