Дојде во август 1996, а си замина во мај 2018. Цели 22 години Арсен Венгер седеше на клупата на лондонски Арсенал. Стана симбол на клубот, по како што минуваа сезоните и трн во око на навивачите.
Денес тој признава дека требал да си замине многу порано, 10 години пред моментот кога навистина си замина, односно во времето кога и почна падот на неговиот тим.
„Почнав целосно да се идентификувам со клубот - тоа беше грешката која ја направив. Мојата фатална маана е што премногу се заљубувам во местото каде што сум - каде што бев. Жалам поради тоа. Требаше да си заминам некаде“, објаснува тој во новиот документарец „Arsene Wenger: Invincible“.
„Понекогаш се прашувам - каде погрешивме после таа непобедлива сезона? 2007 беше пресвртна точка. Тогаш прв пат почувствував дека има тензија кај управата“.
„Бев растргнат помеѓу тоа да му бидам лојален на клубот и да му бидам лојален на Дејвид (Дејн, заб. на прев.) Ден денес сѐ уште се прашувам дали ја донесов вистинската одлука бидејќи животот потоа повеќе не беше ист“.
Венгер имал многу опции каде да замине, но никогаш не се одлучи за тој потег иако навивачите едвај чекаа да си замине.
„Можев да ја земам репрезентацијата на Франција. Два-три пати ме бараа за селектор на Англија. Двапати имав прилика да заминам во Реал Мадрид. Можев и во Јувентус, ПСЖ, дури и во Манчестер Јунајтед“, откри тој.
Венгер со Арсенал освои 17 трофеи во Англија (3 во Премиер лигата, 7 ФА купа и 7 Суперкупа), а го однесе тимот и до неговото прво финале во Лигата на шампионите кое во 2006 го загуби од Барселона со 2:1.
Францускиот стратег денес работи во ФИФА и е еден од поборниците за радикални промени, со најновата „брилијантна“ идеја да има Мундијал на секои две години.
