Преполовениот Милан тогаш неочекувано славеше убедлива победа над моќната Барселона предводена од Стоичков и Ромарио.
Уште пред финалето италијанскиот тим беше прежален поради фактот што не можеше да смета на неколкумина клучни играчи. Марко ван Бастен одамна беше во аут поради повреда, како и дефанзивецот Алесандро Костакурта и тогаш најскапиот играч во светот, младата сензација Џанлуиџи Лентини. Капитенот Франко Барези беше суспендиран, а дополнителни главоболки за стратегот Фабио Капело беше правилото на УЕФА кое дозволуваше само тројца странци, па не можеше да смета ниту на Флорин Радучоју, Жан-Пјер Папен и Брајан Лаудруп откако наместо нив ги одбра Марсел Десаји, Звонимир Бобан и Дејан Савичевиќ.
На спротивната страна моќната Барса со Андони Субисарета, Пеп Гуардиола, Роналд Куман, Мигел Анхел Надал, Сержи, Чики Бегиристаин, Христо Стоичков и Ромарио предводени од легендада Јохан Кројф на клупата.
На крајот, сензација на „Спирос Луис“ во Атина. Даниеле Масаро со два гола, по еден на Савичевиќ и Десаји, Милан стигна тогаш до својата петта титула.
Милан: Роси; Тасоти (к), Гали, Малдини (83' Нава), Панучи; Бобан, Албертини, Десаји, Донадони; Савичевиќ, Масаро.
Барселона: Субисарета; Сержи (71' Естебаранс), Надал, Куман, Ферер; Бакеро, Гуардиола, Амор; Бегиристаин (51' Еусебио), Ромарио, Стоичков.
