Американската вселенска агенција НАСА објави дека ја завршила почетната фаза на дизајнирање на својот проект наречен Fission Surface Power Project.
НАСА активно работи на развој на стабилен извор на енергија за идните лунарни колонии. Истражувањето за површинската фисија има потенцијал да овозможи одржливи операции не само на Месечината, туку и на Марс.
Во 2022 година, НАСА додели три договори во вредност од 5 милиони долари на своите партнери за развој на концептуални дизајни за мали реактори за нуклеарна фисија што ќе се користат на површината на Месечината.
„Потребна е демонстрација на извор на нуклеарна енергија на Месечината за да се покаже дека тоа е безбедна, чиста и сигурна опција. Месечевата ноќ е предизвик од техничка перспектива, така што извор на енергија како овој нуклеарен реактор, кој работи независно од Сонцето, е опција за долгорочни истражувања и научни напори на Месечината“, изјави Труди Кортес, претставничка на НАСА.
Вселенската агенција посочи дека идејниот проект мора да вклучува системи за претворање на енергија во реакторот, механизми за отфрлање на топлина и системи за управување и дистрибуција на енергија.
НАСА остана отворена за идеи и ја поддржува иновативноста на своите комерцијални партнери, па затоа не им упатила многу барања со намера да размислуваат „надвор од кутијата“.
Меѓу стандардните спецификации на моделот за реакторот е тежина под шест тони и способност за производство на 40 kW електрична енергија. Толку електрична енергија ќе биде доволна за демонстрации, со дополнителна енергија достапна за напојување на лунарните домови, роверите, резервните мрежи и истражувачките мисии. Околу 40 kW енергија се доволни за напојување на 33 домаќинства во САД.
НАСА ги покани партнерите да дизајнираат реактор кој би можел да работи автономно десет години без човечка интервенција.
Процесот на дизајнирање, исто така, вклучуваше безбедносни прашања, особено во однос на дозата на зрачење и заштитата.
Нуклеарниот реактор се издвојува како извор на енергија бидејќи технологијата може да се инсталира во области кои трајно се во сенка. Месечевата ноќ е технички напорна бидејќи трае по 14 земјини денови, така што постоењето на енергија независна од Сонцето е од клучно значење за истражувањата и научните напори на Месечината. Нуклеарниот систем може да работи континуирано во текот на втората и суровите лунарни ноќи.
„Добиваме многу информации од тројцата партнери, ќе одвоиме време да ги анализираме и да одредиме што има смисла за втората фаза. Ќе го искористиме најдоброто од првата фаза за да ги поставиме барањата за дизајн на системот“, рече Калдон.
По завршувањето на втората фаза во 2025 година, лансирањето на реакторот се очекува на почетокот на 2030-тите.
