Дали сте слушнале за Парадоксот на Ферми? Станува збор за мисловен експеримент во кој се поставува прашањето „Како и покрај проценките за бројот на вонземски цивилизации во нашата галаксија, сè уште не сме виделе докази за постоење на вонземјани?“.
Ако напредните цивилизации брзо се шират низ Млечниот Пат, веќе требало да пристигнат во нашиот Сончев Систем. Сепак, тоа сè уште не се случило. Научниците долго време се занимаваат со Парадоксот на Ферми и се обидуваат да разберат зошто сè уште не гледаме никакви докази за проширување на технолошката цивилизација.
Можеби развојот на животот е исклучително редок во вселената, или можеби не е лесно да се создаде технологија што го овозможува меѓуѕвезденото патување. Новото истражување нуди уште една можност - нашето Сонце не е интересно за високоразвиените вонземски цивилизации.
Познатата Дрејкова равенка
За да се разбере Парадоксот на Ферми, неопходно е да се разгледа Дрејковата равенка. Дрејковата равенка е проценка на бројот на цивилизации во Млечниот Пат. Важен фактор во оваа равенка се ѕвездите бидејќи ја зема предвид брзината на нивното формирање во галаксијата, колку планети има околу нив и на колку од овие планети би можело да се развие живот.
Равенката потоа ја разгледува веројатноста за создавање на цивилизации и колку од нив можат да стигнат до тој степен на развој за да испратат сигнал до универзумот и со тоа да укажат на нивното постоење. На крајот на краиштата, Дрејковата равенка го проценува животниот век на овие цивилизации.
Со користење на различни променливи, односно одговори на горенаведените прашања, добиваме различни проценки за бројот на можни технолошки цивилизации. Иако се работи за мисловен експеримент, сепак се заснова на одредени емпириски докази и податоци, пишува Universe Today.
Новото истражување се осврнува и на Парадоксот на Ферми, но со фокус на видовите ѕвезди. Имено, експертите сметаат дека технолошки развиените вонземски цивилизации не се заинтересирани за сите видови ѕвезди. На пример, ѕвездите со мала маса, особено џуџестите ѕвезди од типот К, се најинтересни за цивилизацијата што се шири.
Најпознатата анализа на Парадоксот на Ферми
Во својата студија, научниците споменуваат една од најпознатите анализи на Парадоксот на Ферми, направена во 1975 година од американскиот астрофизичар Мајкл Харт. Во својата работа, астрофизичарот покажа како цивилизацијата може да се шири низ галаксијата во временски период пократок од староста на самата галаксија.
Тој објасни што ќе се случи ако некоја цивилизација испрати вселенски бродови до најблиските 100 ѕвезди и ги колонизира тие области. Тој смета дека секоја од овие колонии би можела да го стори истото, а процесот постојано да се повторува.
Харт истакна дека технолошката цивилизација би имала доволно време да стигне до нас доколку не е помлада од 2 милиони години. Тој верува дека единственото објаснување за недостатокот на докази за вонземски цивилизации е тоа што тие всушност не постојат.
Потоа заклучил дека проектот SETI (и слични програми) е губење време и пари и дека доколку некој го колонизира нашиот Сончев Систем, тоа веројатно ќе бидат нашите потомци. Но, научниците кои работеле на ова истражување не се согласуваат со неговата теорија.
Посебната привлечност на џуџестите ѕвезди
Основна претпоставка за оние кои размислуваат за Парадоксот на Ферми е дека сите ѕвезди се подеднакво привлечни за напредната цивилизација. Но дали е тоа вистина? Експертите кои работеле на оваа студија веруваат дека тоа не е така.
„Следејќи ја хипотезата на Хансен и Закерман (2021), претпоставуваме дека цивилизацијата што се шири преференцијално ќе се насели на џуџестите системи К или М, избегнувајќи ги помасивните ѕвезди, со цел да го максимизира својот опстанок во галаксијата“, наведуваат научниците.
Ако еден вид ѕвезди трае 10 милијарди години, а друг 10 илјади милијарди, се поставува прашањето каква разлика има ова за едно вонземско општество. Но, експертите веруваат дека ако ѕвездите се избрани од цивилизација стара милион години, па дури и постара, и која се проширила на различни сончеви системи, тогаш долговечноста на ѕвездата е многу важен фактор.
Џуџестите ѕвезди од типот К и М џуџиња (црвени џуџиња) живеат многу подолго од нашето Сонце. Дури и за екстремно напредна цивилизација, колонизацијата на друг сончев систем би барала многу ресурси. Зошто да ги трошиме на ѕвезден систем кој можеби нема да трае долго?
Авторите на новиот труд пресметале колку време ќе и биде потребно на напредната цивилизација за да ја колонизира галаксијата доколку ги таргетира само џуџестите ѕвезди од типот К и М и откриле дека ќе бидат потребни две милијарди години за да стигнат до сите ѕвезди со мала маса. Доколку патувала со поголема брзина, тоа би го постигнала за многу помалку време.
Сосема поинаква цивилизација
Научниците велат дека е можно во моментов низ Млечниот Пат да се шири напредна цивилизација која цели само на џуџести ѕвезди и дека можеби тоа е причината зошто не ја забележавме или не испрати сигнал во наша насока.
Тие исто така веруваат дека вреди да се бараат знаци за ширење на друга цивилизација и не се согласуваат со Харт дека SETI и слични проекти се губење време и ресурси. Можеби овие цивилизации се толку различни од нашата што е тешко да се видат.
На пример, што ако вонземскиот живот е крајно различен, што ако целото нивно разбирање и искуство на времето се разликува од нашето? Што ако го совладаат продолжувањето на животот и живеат толку долго што поединците можат да бидат дел од повеќекратни проширувања во други ѕвездени системи?
Што ако не се работи за поединци, туку за хибрид на поединец и генетски колектив? Што ако можат да преземат нови генетски информации на начини на кои не можеме ни да замислиме?
Затоа, научниците веруваат дека треба да продолжиме да гледаме во пространоста на вселената и да бараме какви било траги од постоењето на „малите зелени“ и дека особено треба да се фокусираме на џуџестите системи во нашата галаксија.
Истражувањето Galactic settlement of low-mass stars as a resolution to the Fermi paradox ќе биде објавено во списанието Astrophysical Journal.
