Длабоко под московските улици е метеж од тунели и соби во кои 30.000 луѓе би можеле да преживеат 90 дена без да излезат надвор.
Откако поранешниот Советски Сојуз ги изврши првите нуклеарни тестови, беше утврдено дека мора да се направат засолништа на длабочина од најмалку 50 метри под земјата за да се избегнат последиците од евентуален напад и радиоактивното зрачење. Тогаш беше дизајниран и создаден Бункер-42.
Пред инженерите бил поставен огромен предизвик - требало да изградат монументална и безбедна градба според одредени спецификации под градските улици, без да ја нарушат постојната инфраструктура и без да бидат откриени од граѓаните и политичките непријатели. Тоа била една од најдобро чуваните тајни на Москва.
Поради стратешки причини и близината на Кремљ, Бункер-42 почнал да се гради под еден рид во областа Таганга. Изграден е до 1956 година. Бил наменет за членови на политичкиот врв, а за среќа на населението никогаш не бил искористен за својата примарна функција. Се простира на 7 илјади квадратни метри.
За време на Студената војна, бил база од која се надгледувале авионите што превезувале чувствителен товар, како што е нуклеарното оружје.
Денес, овој простор е претворен во историски споменик и музеј наречен Бункер-42, кој открива како изгледал животот зад Железната завеса.
Секој посетител, кога ќе добие билет, се спушта 18 ката под земја и се наоѓа во простор во кој 30.000 луѓе би можеле да преживеат 90 дена без да излезат на дневна светлина.
Во рамките на музејот има ресторан со руски специјалитети, а просториите се изнајмуваат за проби и настапи на хеви метал бендови, тим билдинг, конференции, па дури и свадби.
